Spencer Tunick i jego akty wielu bohaterów

Ludzkie ciała jako rzecz najbardziej naturalna na świecie. Element krajobrazu, uzupełnienie sceny. Rozpływające się jak substancja, opływające kształtem elementy architektury. Bez podkreślania aspektów seksualnych, jako wyraz zmiany postrzegania nagości.

Spencer Tunick zaistniał w świecie fotografii dzięki nietypowym aranżacjom składającym się z reguły z dużej liczby osób w nietypowych strojach. Jego modele pozują... nago.

Wczesne prace Tunicka skupiają się na jednostce lub nieznacznej liczbie nagich postaci. Pierwszy głośny akt pochodzący z 1994 roku liczył w porównaniu z obecnym rozmachem fotografa mało modeli, bo tylko 28. Był jednak zwrotem w jego karierze. Akt przed budynkiem ONZ na Manhattanie zapoczątkował serię ponad 65 instalacji umiejscowionych w Stanach Zjednoczonych i za granicą.

Tunick chce ukazać, jak grupa nagich osób może przeobrazić się w zupełnie nowy, ikonograficzny kształt. Ciała wtapiają się w krajobraz, tworząc jego „naturalną” część.

Fotografie Tunicka cechują się niesamowitym rozmachem. Swoje sceny umieszcza on w monumentalnych gmachach, dziczy albo rozpoznawalnych przestrzeniach miejskich. W każdej z nich może wziąć udział nawet parę tysięcy nagich statystów. Najwięcej, bo aż 18 tys. nagich osób uczestniczyło w sesji w 2007 roku w Meksyku. Prace Tunicka poruszają, inspirują i bulwersują. Poświęcono mu 3 filmy dokumentalne produkcji HBO.

W sesjach Tunicka bierze udział od kilku do kliku tysięcy nagich wolontariuszy. Jego fotografie często są trudne logistycznie do zorganizowania, a także wywołują duże poruszenie wśród władz. W Nowym Jorku fotograf został aresztowany 3 razy podczas prób zrobienia zdjęcia. Wnosił do władz miasta i wyższych instancji pisma, aby uchronić siebie i modeli przed aresztowaniem. Ostatecznie na 10 lat zrezygnował z robienia zdjęć w Nowym Jorku.

Gdyby ktoś miał ochotę, na stronie Spencera można się zarejestrować, aby wziąć udział w takiej ekscentrycznej sesji :)