Nikon D1 to nieco już przestarzały model aparatu cyfrowego, atrakcyjnego wizualnie. Jego obudowa zbliżona była nieco do designu korpusu poprzednika sprzed kilku lat, czyli Nikona F5.

Nikon D1 jest w pełni profesjonalną lustrzanką cyfrową (pierwszą tej marki), której korzenie sięgają dnia oficjalnej światowej prezentacji – 15 czerwca 1999 roku. Niezłe parametry techniczne podwyższały wówczas jego cenę, stanowiąc o klasie urządzenia.

Nikon D1 obsługuje karty pamięci typu Compact Flash typu I i II. Wymiary nieuszczelnionej lustrzanki cyfrowej wynoszą 157 x 153 x 85 mm, natomiast waga całkowita urządzenia z przeszło dwudziestoletnią historią wraz z akumulatorem oraz kartą pamięci wynosi całkiem sporo, bo aż 1200 g. Brak tutaj możliwości łączności przez złącze HDMI.

Producent wyposażył Nikon D1 w światłoczułą matrycę CCD 3 Mpix w rozmiarze APS-C (23,7 x 15,5 mm) o maksymalnej rozdzielczości 2000 x 1312. Dostępne dla urządzenia od japońskiego koncernu z branży sprzętu fotograficznego oraz optycznego wartości czułości ISO wynoszą 200, 400, 800 oraz 1600.

Nikon D1 z bagnetem F dysponuje szybkim autofokusem z detekcją fazy. Można na nim zapisywać fotografie w formacie RAW, TIFF, JPEG, a zdjęcia seryjne dostępne są z maksymalną prędkością do 4,5 klatki na sekundę.

Niedotykowy wyświetlacz LCD ma przekątną 2 cale i rozdzielczość 130 000 punktów, wizjer jest optyczny, nie wbudowano lampy błyskowej, ale jest złącze hot shoe do podłączenia dodatkowe zewnętrznego flesza. Lustrzanka cyfrowa Nikon D1 używa nietypowej przestrzeni kolorów, a kompensacja ekspozycji możliwa była od -5 EV do 5 EV.