Pierwsze lustrzanki cyfrowe w historii - Nikon

Nikon F4 NASA

Zmodyfikowany przez NASA Nikon F4 to nie tylko jedna z pierwszych cyfrowych lustrzanek w historii, ale też pierwsza cyfrówka, która poleciała w kosmos. Aparat towarzyszył załodze wahadłowca kosmicznego Discovery w misji ST-48 we wrześniu 1991 roku, a później także w kilku innych misjach: STS-45, STS-49, STS-53 oraz STS-56.

Lustrzanka korzystała ze standardowej baterii w tym modelu oraz była wyposażona w bagnet Nikon F, więc astronauci mogli bez problemu używać większości obiektywów tej marki. Na pierwszą misję zabrali ze sobą całkiem przyjemny zestaw szkieł: AF Nikkor 20 mm, 35–70 mm, 50 mm f/1.2 oraz 180 mm.

Ten eksperymentalny aparat bazował na analogowej lustrzance Nikon F4, do której dodano cyfrową ściankę z monochromatyczną matrycą CCD o rozmiarach 15 x 15 mm. Sensor generował obraz o rozdzielczości 1024 x 1024 pikseli. Wymienny dysk twardy z interfejsem SCSI mieścił do 40 zdjęć, po czym można je było zgrać na stację roboczą, czyli niedużego (jak na tamte czasy) laptopa, stanowiącego część zestawu. Na komputerze fotografie poddawano podstawowej obróbce, a następnie wysyłano je… na Ziemię do Johnson Space Center. Tam były na stałe archiwizowane, a także drukowane na kolorowej laserowej drukarce 3M. Ogólnie cały proces wygląda prawie jak dziś… chociaż prawie robi w tym przypadku dużą, wręcz kosmiczną różnicę.

Źródła nie podają, czy NASA dalej rozwijała swój projekt. Na dłuższą metę widać jednak, że pracę nad cyfrowymi lustrzankami pozostawiła specjalistom z firmy Nikon, którzy niedługo potem zaprezentowali kilka nowych profesjonalnych modeli. Do dziś astronauci fotografują lustrzankami cyfrowymi Nikona – obecnie są to modele z serii D2 i D3/D3s wraz z zestawem obiektywów i akcesoriów z najwyżej półki.

Kontynuuj czytanie na kolejnych stronach: