Usłyszał: "Karol, jedziemy w góry!" i zakochał się w fotografii podróżniczej

Karol Bartnik, jako miłośnik siatkówki, zaczynał od fotografii sportowej. Zainspirowany zdjęciami innych fotografów szybko zrozumiał, że to, co naprawdę sprawia mu przyjemność, to podróże z aparatem.

Monika Homan: Jak znalazłeś się w świecie fotografii?


Karol Bartnik: Pochodzę ze stolicy gór Świętokrzyskich - z Kielc. Fotografia pojawiła się podczas pięknych czasów akademickich na katowickim AWF, kiedy kupiłem swoją pierwszą lustrzankę. Pasjonuję się siatkówką, więc siłą rzeczy sport był kierunkiem, którym zainteresowałem się najmocniej. Zwieńczeniem tej drogi była współpraca z agencjami fotograficznymi i liczne publikacje w mediach.

Końcówka 2015 roku przyniosła wydarzenia, które wywróciły wiele spraw w moim życiu do góry nogami. Momentem przełomowym była wtedy lektura wpisów na blogu Marcina Dobasa, na który trafiłem właściwie przypadkiem. Podróże, to jest to! Kilka dni później mój kolega z roku wyszedł z propozycją "Karol, jedziemy w góry!". I tak już zostało. Dzięki temu, czuję, że żyję na 100 procent. Fotografia i góry zagościły na dobre w mojej codzienności. Dzięki znajomym z grupy Jurassic Photo Team mogłem poznać całą gamę ciekawych miejsc, rozsianych po Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i dalej rozwijać swoje umiejętności.


W Twoim portfolio znajdziemy zdjęcia podróżnicze i krajobrazowe i sportowe – co dla Ciebie jest ważniejsze?


Odpowiedź jest prosta - krajobrazy! Wymagają dużo więcej trudu i poświęcenia. Na efekt końcowy składają się nieprzespane noce, konieczność wielogodzinnych marszów w różnych warunkach atmosferycznych oraz oczekiwanie na światło. Do tego dochodzi najbardziej nieprzewidywalny czynnik, czyli pogoda. W oparciu o liczne prognozy dostępne w internecie możemy w pewnym stopniu określić, co zastaniemy na miejscu. Ale to od naszego szczęścia zależy, co dokładnie nam się przytrafi. Nie ma dwóch takich samych wschodów, czy zachodów. Natomiast bez fotografii sportowej nie byłbym dzisiaj w miejscu, w którym jestem i dużo jej zawdzięczam.

Masz swoje ulubione miejsce na zdjęcia w Polsce?

Najczęściej pojawiam się na Lubaniu w Gorcach oraz Królowej Beskidów - Babiej Górze, zimą również często odwiedzam Pilsko. Jeżeli chodzi o najciekawsze miejsca fotograficznie, które odwiedziłem do tej pory w Polskiej części Tatr, zaliczam do nich Rysy, Szpiglasową Przełęcz, popularny Kasprowy Wierch oraz Halę Gąsienicową. Następne punkty na liście "must see" to Orla Perć, Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem i Starorobociański Wierch. Jest wielce prawdopodobne, że za rok ta lista będzie wyglądać inaczej.

A swoje ulubione zdjęcie?

Ulubione mam, ale nie jedno, a trzy. Wszystkie powstały na Lubaniu w Gorcach i przedstawiają wschód słońca nad Tatrami. Uważam, że to najpiękniejszy poranek, który miałem okazję oglądać w polskich górach. Niskie temperatury połączone z mocnym wiatrem zafundowały iście wzorcową przejrzystość powietrza, wczesna pora i niewielka grubość warstwy chmur zaowocowały cudownym spektaklem kolorów na niebie. Kadry tworzyły się same, trzeba było tylko wycelować odpowiednim obiektywem i nacisnąć spust migawki.

W swojej Twórczości wykorzystujesz też drona. Co daje Ci możliwość robienia zdjęć z powietrza?

Tutaj nie będę specjalnie oryginalny, chodzi o osiągnięcie innej perspektywy od tej, którą każdy z nas ogląda codziennie. Miejsca wyglądające na nieciekawe z ziemi, niejednokrotnie prezentują się znacznie atrakcyjniej z wysokości za sprawą regularnych kształtów, symetrii czy wspomnianej perspektywy, której większość z nas zapewne nigdy nie ujrzy.


Jak wyglądają Twoje wyprawy fotograficzne? Jak się do nich przygotowujesz?

Najczęściej są jedno lub dwudniowe. Najważniejsze jest światło, więc pierwsza decyzja o lokalizacji pleneru zostaje podjęta po analizie gdzie na widnokręgu jest umiejscowiony wschód lub zachód słońca w odniesieniu do miejsca, gdzie będę. Nieoceniona jest w tym przypadku strona photoephemeris.com, dzięki której mogę przeprowadzić taką symulację dla dowolnej lokalizacji i dnia. Prognozy pogody śledzę na kilku stronach internetowych takich jak windy.com, yr.no, czy metoblue.com. Niezbędna jest analiza i prawidłowe odczytywanie meteogramów. Przysłowiowy "warun", to rzecz święta.

Planując wędrówkę w Polsce polecam stronę mapa-turystyczna.pl. Uwzględnia ona uśrednione czasy przejść między konkretnymi lokalizacjami. Dzień poprzedzający wyjazd to klasyczny zestaw czynności polegający na czyszczeniu aparatu, obiektywów, filtrów, plecaka, ładowanie baterii, formatowanie kart pamięci, dobór odzieży oraz zakupy. Staram się dużo ćwiczyć, żeby podołać fizycznie wzywaniu. Marsz trwający kilka, czasem kilkanaście godzin z plecakiem ważącym najczęściej około 15 kilogramów (zdarza się, że więcej) to konkretny wysiłek.


Masz jakieś rady dla innych fotografów, którzy dopiero zaczynają przygodę z aparatem?

W przypadku zdjęć krajobrazowych najlepszy aparat to ten, który mamy przy sobie, pod warunkiem, że działa, ma naładowaną baterię oraz kartę pamięci. Wartościowe fotografie możemy zrobić smartfonem, (używam go do prowadzenia relacji na Instagramie), kompaktem czy aparatem z wymienną optyką. W przypadku tego ostatniego najlepiej gdy dysponujemy dwoma obiektywami z zoomem (szerokokątnym i teleobiektywem).

Przydatne są akcesoria, szczególnie niedoceniane na początku przygody z fotografią, czyli filtry (szare, polaryzacyjne oraz połówkowe typu cokin) oraz statyw. Warto pamiętać o tym, że te same miejsca mają diametralnie inny wygląd o różnych porach dnia. Koniecznie należy uwzględnić ten fakt planując naszą wyprawę. Ja najwięcej zdjęć wykonuję podczas tzw. złotej oraz niebieskiej godziny. Nie oznacza, że w południe musimy aparat schować i kategorycznie nie robić zdjęć. Warto również oglądać zdjęcia fotografów o uznanym nazwisku, to dobre źródło inspiracji.

A czym ty fotografujesz?

Podróżując po górach zabieram ze sobą bezlusterkowca, a konkretnie aparat Fujifilm X-T2 oraz obiektywy: Fujinon XF 10-24 mm f/4 R OIS, oraz Fujinon XF 50-140 mm f/2.8 R LM OIS WR i telekonwerter TC WR FUJINON XF2X. Ten zestaw przetestowałem w najróżniejszych warunkach i wzorcowo zdał egzamin. Upał, dwucyfrowe mrozy, deszcz, wilgotna mgła, czy śnieg nie są straszne w przypadku uszczelnianych aparatów i obiektywów. Ta pewność daje mi komfort psychiczny i jest priorytetowa w tej dziedzinie fotografii. Korzystam ze statywu Benro Adventure TAD z głowicą 18AIB1 oraz filtrów szarych Hoya Pro ND 64 i 1000, polaryzacyjnego Hoya Fusion Antistatic i najczęściej używanego w tym gronie czyli połówkowego Cokina z serii Z-Pro.