Pociągi są w pewnym sensie elementem nostalgicznym. I nie wspominam tutaj złośliwie czasów świetności polskiej kolei. Ta nostalgia bierze się chyba z jakiejś pierwotnie zakorzenionej tęsknoty za podróżą, przygodą i wolnością. W końcu nie bez powodu Maryla Rodowicz śpiewała: „I wsiąść do pociągu byle jakiego, nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet”.
Utworów o pociągach jest bez liku. O sapiących lokomotywach, pociągach jadących z daleka i o tym, że pociąg jest jak karty cyganki*. Pisał o nich Tuwim, pisał i Baczyński. A amerykański fotograf Matthew Malkiewicz robi im zdjęcia. I to pociągom nie byle jakim!
