Cezary Jackowski z wielką pasją fotografuje góry, w których mieszka

Pochodzi z Lubina, ale od 17 lat mieszka w sercu Kotliny Jeleniogórskiej. Otoczony na co dzień górami rozwija swoją największą pasję - fotografię. Rozmawiałam z Cezarym Jackowskim, z którym łączy nas zamiłowanie do Karkonoszy.

Monika Homan: Jak to się stało, że trafiłeś do Jeleniej Góry?

Cezary Jackowski: Pochodzę z Lubina, a do Jeleniej Góry przeprowadziłem się z mamą jeszcze jako nastolatek. Najbardziej lubię w tym mieście to, że daje tak wiele możliwości. Można tu w pełni korzystać z życia, realizować swoje pasje i uprawiać dowolne sporty. Dla mnie to istny raj na ziemi. Od zawsze kochałem las, góry i wodę, a tego mamy tu pod dostatkiem.

Jest coś, co Ci się nie podoba w tej okolicy?

Chyba jedynie to, że Śnieżka nie jest jakieś 500 metrów wyższa, wtedy częściej szczyt wznosiłby się ponad chmurami.

Większość twoich zdjęć powstaje w górach otaczających Kotlinę Jeleniogórską. Nie masz poczucia, że w jakiś sposób się ograniczasz? 

Tu mieszkam i pracuję, więc najczęściej wybieram się w góry, w które mam najbliżej. Najbardziej lubię Karkonosze, ale z przyjemnością zwiedzam też zakamarki gór Kaczawskich, Izerskich i Rudaw Janowickich. Mamy tu tyle atrakcyjnych miejsc do fotografowania, że chyba nigdy mi się nie znudzi.

Co takiego ma w sobie to miejsce, że ciągle chcesz je fotografować? 

Jestem fotografem amatorem, nie utrzymuję się ze zdjęć i zwyczajnie nie mam zbyt wiele czasu na dalekie podróże fotograficzne. Poza tym Karkonosze to zróżnicowane góry, w których cierpliwy i kreatywny fotograf na pewno nigdy nie będzie się nudził. Mam swoje ulubione miejsca, w które regularnie wracam, o różnych porach i w różnych warunkach pogodowych, dzięki temu nawet w najbardziej "obcykanych" miejscach można zrobić oryginalne i niespotykane zdjęcia. Takie właśnie wychodzone i wyczekane kadry cenię sobie najbardziej.

Wolisz fotografować w nocy, czy w dzień? 

Moja ulubiona pora no noc. Chyba dlatego, że na takich zdjęciach widać rzeczy, których normalnie nie dostrzeże ludzkie oko. Góry nocą to dla mnie zupełnie inny wymiar, nawet znane miejsca przybierają zupełnie nowe kształty i potrafią zaskakiwać. Nocą można znaleźć prawdziwy spokój.

Ile czas spędzasz w górach i skąd go bierzesz? 

Każda wolna chwila, każdy spacer to krótkie lub dłuższe wypady w góry. Dodatkowo jeśli prognozy są obiecujące i wiem, że szykują się dobre warunki do fotografowania, szybko organizuję sobie wolny dzień w pracy, pakuję plecak i wyruszam w plener. W górach jestem średnio 150 razy w roku.

Zgodzisz się ze stwierdzeniem, że w tego typu fotografii zdjęcia robią się same, że wystarczy być w odpowiednim miejscu i czasie?

Gdyby to było takie proste, to oglądalibyśmy same piękne zdjęcia krajobrazowe. Najlepiej widać to kiedy kilku fotografów spotka się w jednym miejscu, każdy ma te same możliwości i te same widoki, jednak każdy zrobi inne zdjęcia. Fotografia górska wymaga opanowania, cierpliwości, doświadczenia, czasem odwagi. Niejednokrotnie warunki są trudne, doskwiera chłód i zmęczenie, a wykonanie dobrych zdjęć wymaga skupienia. Trzeba znaleźć właściwe ujęcie, zastanowić się, co chcemy pokazać, jak wypełnić kadr, odpowiednio ustawić aparat.

Często bywa tak, że mam za sobą nieprzespaną noc, kilkanaście kilometrów przedzieram się przez zasypany śniegiem szlak, na górze wieje silny wiatr i jest minus 10 stopni, śnieg sypie po oczach, palce szczypią od mrozu. W takich chwilach większość z nas marzy tylko o tym, żeby uciekać już w jakieś spokojne ciepłe miejsce, natomiast fotograf górski ze spokojem rozkłada statyw, planuje kadr, ustawia aparat i robi zdjęcia. Ja dodatkowo kręcę jeszcze filmy, co często wiąże się z wieloma powtórkami, nieraz w takich warunkach pracuje się godzinami. To nie jest wcale takie proste, jak by się mogło wydawać oglądając piękne zdjęcia zza biurka w ciepłym domu.

Zdjęcie wieczornej Jeleniej Góry ze Śnieżką w tle rozeszło się w social mediach jak świeże bułeczki. Przyznam, że to właśnie ono zwróciło moją uwagę na twoje zdjęcia. Opowiedz o nim. 

To kolejny dowód na to, że dobre zdjęcia krajobrazowe nie robią się same. Ta fotografia powstała na Górze Szybowcowej, na szczyt można wjechać autem, codziennie powstają tam setki podobnych zdjęć, jednak żeby uzyskać taki efekt jak na mojej fotografii musiałem dość długo poczekać, gdyż takie warunki nie zdarzają się często. Szczyty musiały być przykryte śniegiem, niebo bezchmurne, księżyc w pełni, czyste powietrze, brak gęstej mgły w kotlinie, co o tej porze roku jest raczej rzadkością. Następnie trzeba z tej całej zapierającej dech w piersi panoramy "wyłuskać" ten jeden niewielki kadr. Pierwszy raz taki widok ujrzałem rok wcześniej, niestety wtedy zabrakło mi najważniejszej rzeczy, nie miałem ze sobą teleobiektywu. Obiecałem sobie, że wrócę tu, kiedy już uzupełnię braki, no i w końcu się udało, warto było czekać

Żeby zrobić wymarzone zdjęcie Wodospadu Panczawskiego czekałeś 4 lata, ile miałeś podejść? 

Około 10-12 razy, nie pamiętam już dokładnie, nie mogę nawet sprawdzić po ilości folderów ze zdjęciami z tego miejsca, bo często było tak, że nawet nie włączałem aparatu, bo prognozowane niskie chmury postanowiły się jednak podnieść i nie było widać kompletnie nic.

Terier Karkonoski? To twój pies?

To mój pies, znalazłem go ok 8 lat temu jeszcze jako szczeniaka. Błąkał się samotny, porzucony nad jeziorem Pilchowickim, postanowiłem go przygarnąć i tak oto zdobyłem najlepszego przyjaciela. To wierny towarzysz większości górskich wycieczek, często wykorzystuję go jako sztafaż w zdjęciach krajobrazowych przez co dorobił się rzeszy swoich wiernych fanów. Z czasem pojawiało się coraz więcej głosów, że Baster powinien mieć również swoją stronę na facebooku i tak oto powstał @Terier Karkonoski. We wrześniu postanowiliśmy uratować jeszcze jednego bezdomnego pieska i tak nasza rodzinka powiększyła się o terierkę Maję która przyjechała do nas aż z Reska. Maja ma ok 9 miesięcy i też uwielbia górskie wycieczki

Miejsca, które fotografujesz znam od dziecka, jednak na twoich zdjęciach wyglądają często inaczej niż je zapamiętałam. Masz jakąś złotą radę dla fotografów krajobrazowych co zrobić, żeby dodać do zdjęć odrobine magii?

W fotografii główną rolę gra światło, warto więc planować wycieczki tak, żeby w miejscach które chcemy sfotografować być o odpowiedniej porze np. o wschodzie słońca, lub wieczorem. Kiedy jestem już na miejscu i mam przed sobą piękny widok i wspaniałe światło nie robię od razu dziesiątek zdjęć, tylko najpierw na spokojnie szukam najlepszego kadru. Trzeba zadbać o pierwszy plan, zwrócić uwagę na kompozycję, umieścić główny element w jednym z mocnych punktów kadru. Zawsze warto fotografować według złotego podziału lub trójpodziału, moim zdaniem bez tego nawet najpiękniejszy krajobraz będzie zwykłym zdjęciem z wycieczki.

Więcej zdjęć Cezarego możecie zobaczyć na jego profilu na Facebooku.

Zdjęcia wykorzystane za zgodą autora.

[h4][url=https://slack-redir.net/link?url=https%3A%2F%2Fwww.research.net%2Fr%2FKT98DX9] Interesujesz się technologiami? Opowiedz nam o tym?[/url][/h4]