Hubert Kamieniew: ”Osoby pozujące do zdjęć cierpią na własne lub moje życzenie”
Hubert Kamieniew, ukrywający się pod pseudonimem Dream Design Photography, to fotograf z Wrocławia, który zamienia sny w koszmar. Jego wizje zachwycają estetyką i przerażają treścią. Zapytałem go, co kryje się w jego umyśle.
Hubert Kamieniew: Mówisz ”bardzo mroczny nastrój”. Patrząc na moje prace w kategorii szukania balansu pomiędzy sacrum i profanum, można im przypisać przewagę drugiego. Moje zdjęcia stanowią nawiązanie do ludzkich, trudnych doświadczeń emocjonalnych i niejednokrotnie ich skutków, przedstawianych symbolicznie z wykorzystaniem dostępnych narzędzi oraz nadbudowy, jaką stanowi forma.
Jednak byłoby niesłusznym odnieść ten wniosek do wszystkich moich prac, bo w wielu z nich to forma jest priorytetem, a w każdej najważniejszy jest człowiek. W moim dorobku znajdziesz też zamierzony blichtr, przerysowania, trywialność, prowokację, eksperyment artystyczny i oczywiście prowokację zawartą w jakże nośnym haśle „Dupy, Cycki”.
Specyficzne formy to efekt poszukiwań, ustaleń oraz ciężkiej ciężkiej pracy. Osoby pozujące do zdjęć cierpią na własne lub moje życzenie. Oblewani woskiem, stojąc w niekomfortowych, niejednokrotnie nagich pozach, dzielnie znoszą wszystko w imię końcowego efektu. [złowieszczy śmiech]
Oczywiście jest tu wiele spontanicznych aktów. Zdjęcie mojego brata robiłem dosłownie w parę sekund. Konrad stanął i zagrał pod rekwizyt, którym były suszone kwiaty genialnie oddając to, co sobie założył. Tak powstają zdjęcia bez większych poprawek.
Pytasz o obróbkę – to określony ład i zgodność z moja wizją estetyczną. Cenię sobie w tej pracy możliwość wyboru i czasami zamierzenia idą w dużą ingerencję aż po plastik. Czasem z niej rezygnuję i czynię prace bardziej surowymi. Zdarza się, że bezkrwawo spełnię marzenie modelki wpływając na jej proporcje.
Moją inspiracją jest człowiek, później poruszam się w przestrzeni technicznej - myślę światłem, organizuję resztę przy nieocenionym udziale osób uczestniczących w procesie twórczym. Wpływ na to, co robię mają inni fotografowie, literatura, muzyka Musi mnie coś zatrzymać lub porwać. Duży wpływ na moją twórczość ma moja kondycja psychiczna, witalność oraz to jakimi zasobami energii dysponuję.
Mój proces twórczy toczy się w umyśle po to, by w praktyce okazał się jedynie osią tego, co się dokona spontanicznie. Zbieram w głowie pewne elementy, które łącze bez żadnego planu podczas zdjęć.
Lubię cykle, bo to one pokazują, że stwierdzenie ”to już było” nie dyskredytuje dzieła. W cyklach są niewyczerpalne pokłady. Stałość elementu i model mogą za każdym razem nieść inny kod, przekaz, klimat. W cyklu jest też fascynujący początek i koniec oraz to, co jest pomiędzy- zlepek lub historia.
Mam wydłużony proces decyzyjny. Od wiosny minionego roku planuje cykl w plenerze z udziałem wielu osób - tego w Dream Design Photography jeszcze nie było. Może za sprawą tej deklaracji wyjdę z domu...
Moją radą będzie małe wyzwanie. Zacznijcie od improwizacji. Zabierzcie 5 rzeczy z waszej kuchni i stwórzcie coś na ich bazie. U mnie właśnie od takiej zabawy się zaczęło. Odnajdujcie również w tym, co robicie zadowolenie.
Pamiętajcie, że pracujecie z ludźmi i to dzięki ich obecności wasza pasja jest możliwa. Bawcie się dobrze i nigdy nie przestańcie się rozwijać.
Używam Nikona D800, obiektywu Sigma 24-70 mm f/2,8, studyjnej lampy błyskowej o mocy 300 Ws, dużego softboksa oktagonalnego i powierzchni odbijającej. To wszystko.