Seks w podeszłym wieku. Rankin porusza ważny temat w najnowszym projekcie

Znany fotograf Rankin połączył siły z Relate, by opowiedzieć o ważnym temacie – seksualności człowieka na starość. To przecież normalna rzecz, aczkolwiek tak rzadko poruszana. Czy to kwestia estetyki? Wstydu? A może nie wypada? Zobaczcie, jak szczęśliwi są.

Kampania społeczna "Let’s talk the joy of later life sex" (ang. "Porozmawiajmy o radości z seksu w podeszłym wieku") przełamuje tabu, jakim jest seks na starość. Pochodzący z Wielkiej Brytanii fotograf portretowy i mody – Rankin – podjął się realizacji zdjęć i nagrań wizualizujących ideę przyświecającą agencji marketingowo-reklamowej Ogilvy;

Organizacja Relate, czyli pomysłodawca kampanii, zwraca uwagę na to, że panuje powszechne przekonanie o tym, że starsi ludzie nie chcą, nie mogą, a nawet nie powinni uprawiać seksu ani choćby zbliżać się do siebie fizycznie. Brzmi to dość krzywdząco – to oznaki nietolerancji i szufladkowania sporej grupy społecznej.

W każdym filmie może włączyć automatyczne tłumaczenie napisów na język polski.

Według wyników badań dostarczonych przez Relate, aż 67 proc. ankietowanych zwróciło uwagę, że w mediach nie porusza się tematyki seksualności ani intymności osób starszych. Zaledwie jedna piąta przebadanych Brytyjczyków uważa, że nie ma nic złego w rozmowie na wspomniany temat, gdy dotyczy on grupy wiekowej powyżej 60 lat, jednak mniej niż 10 proc. ankietowanych powyżej 65 roku życia uważa, że jest to w porządku. 60 proc. starszych respondentów powiedziało, że nie czuje się komfortowo mówiąc o swojej seksualności – głównie przez wstyd, brak pewności siebie i braki, ponieważ gdy byli młodsi seks był tematem tabu.

Na filmach nagranych przez Rankina zobaczymy pary heteroseksualne, homoseksualne oraz singli. To, co ich łączy, to wiek oraz umiejętność czerpania przyjemności z seksu w podeszłym wieku. Przecież nie ma się czego wstydzić – wszyscy będziemy kiedyś starzy, a dlaczego mielibyśmy sobie odmawiać realizacji podstawowych potrzeb?

Relate informuje, że każda z sesji była realizowana w komfortowym dla bohaterów otoczeniu, gdzie mogli poczuć się dobrze. Nikt ich nie oceniał, a jedynie słuchał ich historii. Jednocześnie – żadna z wypowiedzi nie została wyreżyserowana. Ci ludzie po prostu są szczęśliwi i mają do tego święte prawo.