W jego żyłach płynie czysta benzyna – poznajcie twórczość Macieja Niechwiadowicza
Na pierwszym rajdzie Mistrzostw Polski pojawił się w 2006 roku. Na kolejnym był już z aparatem. Rozmawialiśmy z Maciejem Niechwiadowiczem – fotografem, którego pochłonął bezpamiętnie ryk silników i zapach spalin.
Maciej Niechwiadowicz: Pochodzę z Kudowy Zdroju. Otaczają nas piękne góry i jeszcze piękniejsze drogi. Przez to się wszystko zaczęło. Pierwszy rajd Mistrzostw Polski widziałem w 2006 roku. Na kolejnym miałem już aparat. Była to jedyna rzecz, która mnie od razu wciągnęła i nie odpuszcza do dziś. Przygoda "na serio" zaczęła się w 2007 roku, czyli teraz powinienem świętować dziesięciolecie. Oczywiście nic by z tego nie było, gdyby nie moi rodzice, którzy chyba mieli dobre przeczucie i postanowili zainwestować w nowy aparat niemałe pieniądze. Myślę, że już wtedy moją decyzją było postawienie wszystkiego na jedna kartę i zajęcie się fotografią. A można było zrobić tego magistra...
Przez całe moje życie przewijają się rajdy, ale nie tylko to sprawia mi radość w fotografowaniu. Cały czas staram się szukać nowych kadrów, próbować fotografować nowe sporty, ludzi, rzeczy. Nie chcę się ograniczać do jednej konkretnej dziedziny. Każdy sport, każdy rodzaj fotografii, ma swoje "tajniki" a ja lubię je przenosić.
Gdyby nie to, że miałem zajawkę na fotografie BMX i znajomych na deskorolkach, to pewnie długo by mi zajęło ogarnięcie wyzwalania lamp z radia. Tak, teraz wydaje się to normalne, ale kilka lat temu? Zdziwienie na twarzach kolegów na odcinku, bezcenne. Swoją drogą musiałem komicznie wyglądać z nadajnikiem z przerobioną anteną ze sprężynki z długopisu.
Najważniejszą rzeczą jest dla mnie, żeby nie stać w miejscu. Starać się cały czas doskonalić. Mało kiedy podoba mi się to, co zrobiłem i mam nadzieję, że tak pozostanie. Dzięki temu mam kopa do dalszego działania i widzę rzeczy, które trzeba poprawić.
Ostatni rok spędziłem bardzo intensywnie na Mistrzostwach Świata. Pracowałem tam z polskim teamem Huberta Ptaszka, za co chciałbym wszystkim serdecznie podziękować. Nie jestem w stanie opisać, jak dużo rzeczy się nauczyłem podczas tego sezonu. Głownie dzięki przebywaniu w gronie najlepszych fotografów rajdowych, ale też dzięki wszystkim, którzy w WRC są "zamieszani". Była to taka kopalnia wiedzy, że po powrocie do domu, zamiast odpoczywać, to myślałem - kiedy pojadę na następny rajd i spróbuje czegoś nowego.
Zdjęcia, które tu zobaczycie, w większości zostały wykonane Canonem 5D Mark III, którego uważam za wspaniały i niezniszczalny sprzęt. W moim plecaku niezmiennie czekają 70-200 mm f/2.8 L bez IS, 50 mm f/1.4, 16-35 mm f/2.8 oraz Tokina fish-eye.
Od połowy sezonu zacząłem używać lamp Quadralite. I to chyba była największa nowość w moich zdjęciach. Na stałe zagościła u mnie lampa Atlas 600 tej firmy i większość zdjęć by bez niej nie powstała, a na pewno nie wyglądałaby tak efektownie. Do wyzwalania używam na zmianę - Quadralite Navigator i Pocket Wizardów. A to wszystko staram się upchać w plecaku Dakine.