Sprawdź, czy nie opuszczasz się w fotografowaniu

Jeśli jesteście na początku swojej drogi do bycia profesjonalnym fotografem lub robicie zdjęcia zarobkowo od kilku lat to pewnie zastanawiacie się, czy podążacie we właściwym kierunku i czy jesteście w odpowiednim miejscu. Poświęćcie kilka chwil refleksji, aby sprawdzić czy trzymacie poziom.

Zajmuję się zdjęciami od około 10 lat, zapewne część z was powie, że to mało, inny powiedzą „jaaa cieee, jak długo, przecież ten gość ma dopiero 25 lat”. No mniejsza o to. W trakcie moich przebojów fotograficznych kilkukrotnie stałem w martwym punkcie i potrzebowałem zmian, bo czułem się ograniczony – czy to przez brak wiedzy, wypranie kreatywności, sprzęt lub dziwnych ludzi.

Za każdym razem, kiedy robiłem sobie przerwę od zdjęć wracałem myślami do jednego pytania - „Czy robię wszystko tak jak powinienem? Czy nie opuściłem się fotograficznie?”. Wiadomo, odpowiedź nie zawsze mnie satysfakcjonowała, ale starałem się być ze sobą szczery. To chyba jedna z najważniejszych kwestii w dążeniu do samorozwoju, prawda?

Na podstawie moich jakże ciężkich przemyśleń wypracowałem pewnego rodzaju schemat pytań, które sobie zadaję, kiedy wątpię w siebie i swoje umiejętności. Poniżej możecie się z nimi zapoznać.

Bez względu na to, na jak zaawansowanym etapie bycia fotografem jesteście – warto pamiętać o ciągłym samorozwoju. Na początku, kiedy nie miałem pojęcia żadnego o fotografii (jakbym teraz miał, hehe), starałem się czytać książki, przeglądać zdjęcia w internecie i albumy w Empiku (nie było mnie na nie stać), później myślałem o jakiś kursach, ale okazały się nudne.

Zdecydowałem się na studia fotograficzne, co było genialnym rozwiązaniem – dzięki ludziom, których spotkałem na swojej drodze, w tym jednemu z naszych blogerów – Borysowi Nieśpielakowi – udało mi się otworzyć umysł.

Od czasu ukończenia studiów staram się stale rozwijać, poznawać nowe techniki i wymieniać spostrzeżeniami z różnymi bardziej doświadczonymi fotografami. Pamiętajcie, że nigdy nic nie stoi na przeszkodzie, żebyście zagadali do kogoś, kogo uważacie za swój autorytet – warto napisać maila, albo podejść na wystawie, przedstawić się i pogadać.

Każdy na początku swojej żmudnej wędrówki przez świat fotografii zaczyna od jakiegoś badziewnego sprzętu i z czasem potrzebuje czegoś, co umożliwi mu większa kontrolę nad produkowanym obrazkiem. Ale litości – nie dajmy się zwariować! To, że Canon, Nikon, czy inne Sony wypuściło nowe szkło – nie oznacza, że musicie je mieć w swojej torbie.

Obecnie fotografuję dwoma średnioformatowymi analogami (Pentan Six oraz Holga 120N) na krzyż, a cyfra służy mi jedynie jako światłomierz (no niestety Sekonic to droga firma). Wywołuję filmy w 30-letnim koreksie Krokusa, i wcale nie mam profesjonalnej ciemni, za to mam łazienkę i kilka szlafroków do uszczelnienia przebitek światła.

Zbierając sprzęt nie staniecie się lepszymi fotografami, a kolekcjonerami mającymi sierociniec dla aparatów. Tak wiem, każdy z nich zasługuję na trochę miłości, ale może warto obdarzyć tym uczuciem jeden, może dwa, a nie pięćdziesiąt?

PS. Wasze plecy i ramiona pokochają was za to, że dacie im odpocząć od dźwigania miliona szkieł.

Towarzystwo, w którym się obracacie jest piekielnie ważne. Dzięki temu możecie wymieniać poglądy, uczyć się wielu nowych rzeczy oraz spędzić czas z ludźmi, którzy rozumieją waszą zajawkę. Kiedyś trzymałem się z dala od środowisk artystycznych, bo uważałem je po prostu za dziwne, nie wiem czy to ja zdziwaczałem, czy to oni znormalnieli, ale obecnie większość moich znajomych to fotografowie, modelki, wizażystki i styliści.

Powiem wam szczerze, że nigdy nie dążyłem do poznania ich na siłę, ale wychodziło to naturalnie – czasem rozmawiałem o głupotach ze znanymi fotografami, niewiedząc nawet, że to oni.

Moja rada jest prosta – chodźcie na wernisaże i nie bójcie się wyrażać swoich opinii, przez to co najwyżej wdacie się w ciekawą dyskusję z kimś, kto ma inne zdanie, a to może zaowocować wspaniałą przyjaźnią.

Zawsze, ale to zawsze mam taki moment, w którym kładę się na łóżku, zakładam słuchawki i zastanawiam się w jakim kierunku zmierza moje fotografowanie. Myślę o tym, co już osiągnąłem, a co chciałbym osiągnąć, wyznaczam sobie cele.

Prawda jest taka, że jeśli chcecie być dobrymi fotografami – musicie się stale rozwijać. Nie można stanąć w miejscu. Jeśli zatrzymacie się na jakimś etapie to z czasem fotografia zacznie was nudzić, a nawet frustrować. Takie przygody przeważnie kończą się odłożeniem aparatu na półkę, gdzie z narzędzia dającego przyjemność z życia staje się po prostu przyciskiem do papieru. Nie pozwólcie na to.

Wiadomo, że kiedy odpowiemy sobie na wszystkie nurtujące nas pytania, bez względu na to jakie będą odpowiedzi – pojawiają się wątpliwości. Uważam jednak, że jeśli fotografowanie to wasza pasja, a nie tylko wkurzająca robota, powinniście je odrzucić.

Jeśli wciąż czerpiecie z fotografii przyjemność, lub wzrusza was w jakiś sposób – nie przestawajcie. Róbcie to, co kochacie i pozwólcie temu płynąć dalej.