Sophie Gamand i jej uroczne portrety psów z kwiatowymi wianuszkami, które ułatwiają adopcję

Nowojorska fotografka Sophie Gamand podjęła się pomocy przy adoptowaniu psów i zmiany spojrzenia na pitbulle, uważane za bardzo agresywną rasę. Tworzy ona interesujące, wesołe portrety czworonogów, by atrakcyjnie je zaprezentować. Rozmawialiśmy z autorką o projekcie i jej twórczości.

Sophie Gamand: Od zawsze czułam, że mam artystyczną duszę. Kiedy miałam 10 lat dostałam swój pierwszy aparat i byłam zafascynowana fotografią portretową. Chciałam stworzyć intymną więź z moimi bohaterami. Byłam wtedy bardzo nieśmiała, zamknięta w sobie. Robiłam zdjęcia długimi ogniskowymi, zachowując dystans. Pracowałam również dość dużo ze zwierzętami.

Miałam przestój fotograficzny do 2007 roku, kiedy to odkryłam możliwości mojej pierwszej lustrzanki cyfrowej oraz radość, jaką daje tworzenie obrazów w Photoshopie. Było to moje hobby aż do 2010 roku, kiedy odnalazłam pasję w fotografii portretowej psów. W 2013 moje seria „Wet Dogs” rozeszła się wiralowo i dała prawo głosu. „Flower Power” odniosło jeszcze większy sukces i to właśnie doprowadziło do rozkwitu mojej kariery.

Praca ze zwierzakami jest pasjonująca. Dostaję „kopa”, kiedy wszystko zaczyna się zgrywać – nawiązuję nić porozumienia z psem, dzięki czemu robi to, co bym chciała. Razem wstrzymujemy oddech na kilka sekund. W tym momencie wszyscy na planie wiedzą, że będziemy mieć „to” ujęcie. Kocham tę chwilę.

Szukam więzi emocjonalnej z moim modelem. Myślę, że dobry obraz musi być doskonały technicznie oraz porażający wizualnie. Musi być nowy, uczuciowy, głęboki.

Lubię łączyć przeciwności – na przykład przerażającego psa z delikatnym kwiecistym wiankiem na głowie. Siła sugestii jest potężnym narzędziem w sztuce. Uwielbiam to, że za pomocą sztuki możemy bezpośrednio komunikować się z ludzkimi sercami i duszami. Nie potrzebujemy słów.

Zawsze miałam problemy z komunikacją werbalną.

Nad serią „Flower Power” pracuję od prawie 2 lat. Zaczęło się od tego, że chciałam pracować z pitbullami. Byłam fotografką-wolontariuszką w kilku schroniskach dla zwierząt. Zawsze widziałam pitbulle w klatkach i wprawiało mnie to w poczucie dyskomfortu. Chciałam pokazać te zwierzęta w bardziej intymny sposób, a cykl portretów wydawał się dobrą formą. Nigdy nie myślałam, że ten projekt odniesie tak wielki sukces i zostanę „adwokatem” tych psów. Z czasem stało się to moją pełnoetatową pracą.

W Ameryce usypia się około miliona pitbulli rocznie. Masakra. Te psy sprawiają, że ludzie czują się niekomfortowo, co doprowadziło kraj do pewnego rodzaju „kryzysu pitbulli”. Na całym świecie ta rasa jest kojarzona z agresją i przemocą, co sprawia, że nie są chętnie adoptowane

Przez cykl „Flower Power: Pit Bulle rewolucji”, chcę pokazać psy z wiankami na głowach, żeby ocieplić ich wizerunek. Chciałabym, żeby ta seria zmieniła sposób postrzegania tej rasy psów oraz to, jak je traktujemy.

To, co zaczęło się jako projekt artystyczny przerodziło się w ruch w mediach społecznościowych pod hashtagiem #PitBullFlowerPower.

Seria jest inspirowana estetyką baroku i rokoko, z wykorzystaniem charakterystycznych dla tych epok wyznaczników portretu. Kwiaty symbolizują zmienność natury stworzeń, przypominając nam, że te stworzenia są delikatne i cenne.

Przez skrócenie emocjonalnego dystansu z modelem, moje zdjęcia zyskują na człowieczeństwie. Bez względu na to, czy lubimy pitbulle – czy można zaakceptować to, że odtrącamy je tylko ze względu na własny strach?

Pitbulle są jak wszystkie inne psy – wymagają odpowiedniej opieki, szkolenia oraz socjalizacji. Niestety, ze względu na ich groźny wygląd, nadano im złą, fałszywą reputację bycia bardziej niebezpiecznymi niż inne psy. Nikt nie zwraca jednak uwagi na właścicieli, którzy szukają „przerażającego psa”. To oni są odpowiedzialni za tę kreację. Pitbulle będą dokładnie taki, jak je wychowamy. Mogą być silne i bardzo lojalne. Zastanawiam się tylko czasem – czy dzięki sztuce jestem w stanie zmienić los pitbulli?

Jestem zwolenniczką Nikona. Nie jestem „techniczna” i nie lubię mówić o sprzęcie. Bez względu na to, czym fotografuję – liczą się tylko końcowe zdjęcia.

Zdjęcia wykorzystane za zgodą autorki.