Panasonic Lumix GH4 - zawodowy aparat bez lustra, ale z filmami 4K [test]

Z wyglądu Panasonic Lumix GH4 prawie nie różni się od poprzednika. Podczas premiery przedstawiciel producenta powiedział bez ogródek, że GH4 ma po prostu tę samą uszczelnianą obudowę, wykonaną ze specjalnego stopu aluminium. Korpus wyróżnia się głębokim gripem z przodu, pokrytym tworzywem sztucznym przypominającym gumę. Aparat bardzo dobrze leży w dłoni, nie ślizga się, a chwyt jest pewny i komfortowy.

Producent wprowadził sporo zmian niewidocznych na pierwszy rzut oka. Panasonic Lumix GH4 otrzymał zupełnie nowy wizjer elektroniczny OLED o rozdzielczości 2 359 000 punktów i kontraście 10 000:1 oraz 3-calowy, odchylany, obrotowy i dotykowy ekran OLED o rozdzielczości 1 036 000 punktów. Obydwa elementy robią świetne wrażenie.

Bezlusterkowiec ma chyba najlepszy, a z pewnością jeden z najlepszych wizjerów na rynku. Dobrze oddaje on barwy, nie szumi, ma niewyczuwalne opóźnienie i jest dużo, dużo większy, bardziej szczegółowy, a także jaśniejszy i bardziej przejrzysty niż ten w poprzedniku. Fotografowanie nim to duża przyjemność. Nie mam zastrzeżeń także do wyświetlacza, który dobrze reaguje na dotyk, jest uniwersalny, jasny i szczegółowy. Wizjer i wyświetlacz są o wiele lepsze niż w Lumixie GH3. Do zalet zaliczają się też wbudowane moduły: Wi-Fi do bezprzewodowego przesyłania zdjęć oraz NFC.

Producent poprawił konstrukcję migawki i zapewnia, że element ten wystarczy na wykonanie przynajmniej 200 000 zdjęć – dwa razy więcej niż w modelu Lumix GH3. Aparat umożliwia też fotografowanie z czasem do 1/8000 s i synchronizację z lampą błyskową do 1/250 s. (Lumix GH3: 1/4000 s i 1/160 s).

Sercem urządzenia jest nowy procesor Venus Engine mający aż 4 rdzenie. Dzięki poprawie wydajności aparat wykonuje zdjęcia w trybie seryjnym z dwukrotnie większą prędkością niż poprzednik. Lumix GH4 rejestruje do 12 kl./s bez AF (do ok. 40 zdjęć RAW w serii) lub do 7,5 kl./s z działającym systemem automatycznego ustawiania ostrości (do ok. 100 zdjęć JPEG). W środku korpusu znajduje się znana matryca Mikro Cztery Trzecie Live MOS o rozdzielczości 16 Mpix.

Ergonomia, podobnie jak w modelu Lumix GH3, stoi na bardzo wysokim poziomie. Fotograf ma do dyspozycji 3 tarcze: jedną z przodu oraz dwie z tyłu. Do tego sporo dedykowanych przycisków, dodatkowe wirtualne przyciski Fn na ekranie oraz dwa koła nastaw: większe, z blokadą, służące do zmiany trybów fotografowania oraz mniejsze do wybierania prędkości fotografowania. Zarówno tarcze, jak i przyciski są pod ręką, a w zasadzie pod palcem – dokładnie tam, gdzie być powinny.

Przez długi czas próbowałem znaleźć sposób na szybkie ustawianie pól AF. W wielu bezlusterkowcach niestety jest z tym problem. W Lumixie GH4 również nie jest to rozwiązane intuicyjnie. Aby aktywować funkcję ustawiania pól AF, trzeba wybrać odpowiednią funkcję w menu, a następnie zatwierdzić dolnym przyciskiem tarczy, który w dodatku nie jest zbyt precyzyjny. W efekcie często nie trafiałem i zamiast ustawić punkt AF, wybierałem zupełnie inną funkcję, a kadr przemijał. Ten sposób wyboru był jeszcze bardziej irytujący podczas fotografowania z wizjerem przy oku.

Na szczęście z pomocą przyszedł Kuba, który wcześniej testował Lumixa GX7. Okazało się, że po włączeniu odpowiedniej funkcji w głównym menu aparatu do gry może wejść… ekran dotykowy. Przykładając aparat do oka, wystarczy przytknąć palce do wyświetlacza, który w tym momencie służy za touchpad do sterowania polem AF. Kapitalne, proste rozwiązanie, które nawet nieźle sprawdza się w praktyce. Aż dziw, że nikt inny nie wpadł na to wcześniej, a sam producent nie nadał tej technologii jakiejś długiej, skomplikowanej marketingowej nazwy.

Rozbudowana ergonomia, trzy tarcze, odchylany dotykowy ekran i wygodnie wyprofilowany uchwyt sprawiają, że fotografowanie Lumixem GH4 jest bardzo przyjemne. To zdecydowanie jeden z najlepszych pod tym względem aparatów bez lustra na rynku.

Nie bez znaczenia jest też duży, jasny wizjer elektroniczny. Jego jakość jest zdecydowanie lepsza niż w poprzedniku. To konstrukcja równie udana (jeśli nie lepsza) jak w Olympusie OM-D E-M1. Wizjer dobrze współpracuje z dotykowym ekranem.

Panasonic Lumix GH4 to wprawdzie bezlusterkowiec, jednak pod względem gabarytów bliżej mu do amatorskiej lustrzanki. W tym przypadku trudno jednak uznać to za wadę. To aparat wchodzący na profesjonalną półkę, a w tej i tak jest maluchem. W dodatku miejsce na obudowie dobrze zagospodarowano przyciskami, tarczami i pokrętłami.

Zwykle aparat dobrze radzi sobie z oddaniem balansu bieli czy pomiarem ekspozycji. Zdjęcia mają naturalne, przyjemne dla oka barwy. Co ciekawe, pliki JPEG mają mniej nasycone barwy i mniejszy kontrast, niż pliki RAW bez jakichkolwiek modyfikacji. Zazwyczaj jest odwrotnie.

Już Lumix GH3 imponował szybkim i precyzyjnym modułem AF. Producent podaje, że w modelu Lumix GH4 usprawnił ten element. Kontrastowemu systemowi AF towarzyszy zintegrowana przez Panasonica technologia DFD (Depth from Defocus), która ma skracać czas ustawiania ostrości. Jak tłumaczył Michiharu Uematsu na konferencji prasowej, błyskawicznie wykrywa ona odległość od obiektu na podstawie dwóch różnych obrazów o różnej głębi ostrości oraz charakterystyki optycznej aktualnie używanego obiektywu.

Nie mam zastrzeżeń do pracy AF w Lumixie GH4. W dobrych warunkach aparat ustawia ostrość w mgnieniu oka, często nawet trudno wyczuć pracę AF. Przy słabym świetle aż tak dobrze nie jest, ale zazwyczaj czas ustawiania ostrości nie przekracza 1 s. AF jest celny, dobrze radzi sobie także ze śledzeniem obiektów. To pewny punkt tego aparatu i jeden z najlepszych modułów AF wśród bezlusterkowców.

Nowy, wydajny procesor sprawia, że Panasonic Lumix GH4 pracuje bardzo szybko i wydajnie. Nie zauważyłem, żeby aparat się przycinał, zwalniał czy opóźniał.

Lumix GH4 rejestruje do 12 kl./s bez AF (do ok. 40 zdjęć RAW w serii) lub do 7,5 kl./s z działającym systemem automatycznego ustawiania ostrości (do ok. 100 zdjęć JPEG).

Główną nowością w Panasonicu Lumix GH4 jest możliwość zapisu filmów w jakości 4K.

Jakub Kaźmierczyk:

Klipy mogą być zapisywane w formatach MP4, MOV, progresywnych AVCHD i AVCHD z dużym wyborem prędkości i bitrate'u. Materiał w rozdzielczości 4k rejestrowany jest z prędkością 24 kl./s, więc będzie w pełni używalny.

Dodatkowo GH4 ma funkcję zmiennej szybkości klatek, która umożliwia nagrywanie obrazu Full HD przy 96 kl./s. Pozwoli to na 4-krotne spowolnienie odtwarzanego materiału bez efektu klatkowania. Tak wyśrubowane parametry osiągnięto dzięki nowemu 4-rdzeniowemu procesorowi obrazu Venus Engine. Zapis materiału w rozdzielczości nie byłby możliwy bez nowego gniazda kart pamięci SD z interfejsem UHS Speed Class 3 (U3), które obsługuje bardzo wysokie prędkości zapisu.

Nie jestem ekspertem od filmów wideo, ale jakość nagrań z Lumixa GH4 robi wrażenie. Świetnie sprawdza się moduł AF, który pracuje z dużą kulturą – jest szybki i precyzyjny, jednak nie szarpie. Zmienia ostrość płynnie i spokojnie, chociaż nie za wolno.

Dopóki rywale tacy jak Sony, Olympus czy Canon nie dogonią Panasonica, to może on wiele zwojować w świecie filmowym. Jest to bowiem świetne narzędzie dla filmowców i zarazem bardzo tania kamera 4K w porównaniu z konkurencją.

Wszystkie zdjęcia zostały wykonane w formacie RAW i wywołane bez obróbki na standardowych ustawieniach w programie Adobe Camera RAW 8.5.

Więcej zdjęć w pełnej rozdzielczości, także w wersji JPEG, możecie obejrzeć na naszym profilu w serwisie Flickr.com.

Panasonic Lumix GH4 ma wszystko, czego wymagamy od współczesnego aparatu. Przede wszystkim jak na sprzęt tej klasy gwarantuje wysoką jakość zdjęć ze świetnym oddaniem detali. Wyróżnia się bardzo dobrą, rozbudowaną ergonomią, solidnym, uszczelnianym korpusem z wyprofilowanym uchwytem. Wrażenie robi świetny wizjer elektronicznych oraz odchylany, dotykowy ekran LCD, a także precyzyjny i szybki system AF. Do tego przydatne funkcje Wi-Fi i NFC czy ciekawa opcja zamieniająca ekran w touchpada do wybierania punktu AF, kiedy aparat jest przy oku. Jest też szybkostrzelny i ma wytrzymałą baterię. O funkcji filmów 4K już nawet nie wspomnę, bo o tym powinno się napisać osobny artykuł.

Panasonic Lumix GH4 ma dosyć typowe dla tego producenta wzornictwo, któremu daleko do pięknych aparatów w stylu retro. Jego wygląd jest dosyć nudny. I może dlatego nie pociąga tak bardzo jak chociażby Fujifilm X-T1 czy Olympus OM-D E-M1. Po prostu czysta frajda i przyjemność z fotografowania nie są tak duże jak w przypadku wyżej wymienionych. Tyle że to kryterium trudne do sprecyzowania i subiektywne, dlatego warto samemu wziąć Lumixa GH4 w ręce przed zakupem. Minusem, również subiektywnym, może być gorsza plastyka zdjęć niż w przypadku lustrzanek.

Panasonic Lumix GH4 to najpotężniejszy bezlusterkowiec na rynku. Pod względem wykonania, możliwości, funkcji i jakości samych zdjęć to zdecydowany top w swojej klasie. W kwestii filmów w tej chwili nie ma sobie równych i w zasadzie może z powodzeniem konkurować z profesjonalnymi kamerami 4K, które kosztują kilkakrotnie więcej. I tu dochodzimy do sedna sprawy.

Lumix GH4 w zestawie z obiektywem Lumix G Vario 14-140 mm f/3.5-5.6 ASPH kosztuje ok. 9000 zł, czyli mniej więcej tyle, ile konkurencyjne lustrzanki pełnoklatkowe. Aparaty te mają wiele równie dobrych cech, chociaż są też nieco cięższe i większe, ale jakością zdjęć przewyższają bezlusterkowce. Ten czynnik zapewne sprawi, że Panasonic Lumix GH4 będzie znany przede wszystkim jako świetne i tanie narzędzie do filmowania, a nie dobry aparat.