Nie tylko młodość

„To tutaj koło ust to sobie to wyczyścisz, nie?”  „Nooo, ale to zrobisz tak, żebym miała z dziesięć lat mniej” „Nieeee, to jest fatalne zdjęcie, wyglądam na nim, jakbym miała tyle lat, ile mam”. Mało? Sami zapewne macie podobnych tekstów po dziurki w nosie.

Żyjemy w czasach kultu młodości. W sklepie obsługuje młoda sprzedawczyni, w telewizji przeważają młodzi prezenterzy, w knajpie i restauracji podają młokosi. Prawie każda okładka magazynu kolorowego krzyczy do czytelnika młodością. Gdziekolwiek się oglądasz, wszędzie świeżość i nieopierzenie. Wszyscy chcą wyglądać na mniej lat, a czas płynie nieubłaganie. Ci, którzy dzisiaj mają ciało dwudziestolatków, za kilkanaście lat będą czterdziestolatkami. A potem sześćdziesięciolatkami, aż w końcu postarzeją się, przygarbią i zrozumieją, jak życie szybko przeminęło. Piszę to z poziomu człowieka dobiegającego czterdziestki. Jeszcze mi trochę zostało i pewnie, jeśli za 3 lata natknę się na ten tekst, zrobi mi się smutno, że to już po.

Od jakiegoś czasu dostrzegam jednak, że młodość, mimo iż bardzo fajna, powoli się kończy. Można za to pozostać młodym duchem, a doświadczenie i pokora z pewnością pomogą w poszerzaniu horyzontów. Stereotypowo świat zachodni znajduje się jednak w erze konsumpcjonizmu i kultu posiadania. Nie bycia. Dlatego myślę, że Peter Lindbergh nowym kalendarzem Pirelli zabrał głos w bardzo ważnej sprawie.

Kalendarz Pirelli 2017 w wykonaniu Petera Lindbergha powiał niesamowitą świeżością i to nie dlatego, że mistrz wykonał zdjęcia w nowy sposób, bo zrobił to w swoim starym, sprawdzonym stylu. Jednak powiedział przy tym bardzo wiele mocnych słów o całym przemyśle mody, reklamy i rozrywki. Pierwsza dekada XXI wieku to okres przeretuszowanego plastiku, idealnych kształtów i potwornie chudych modelek. Od pewnego czasu widać zwrot w akcji, świat mody zaczął poszukiwać swoich twarzy wśród mniej idealnych kobiet i mężczyzn.

Fotografowie w edytorialach przestali mocno upiększać, a w doborze modelek i modeli kryterium przestała być wyłącznie komercyjna uroda. Wydaje się jednak, że podczas, gdy w świecie modeli funkcjonują i młodzi i dojrzali mężczyźni, to modelka dalej musi być młoda. Lindbergh pokazał nie tylko, że można mieć piękne obrazy bez korekcji skóry, odchudzania i układania kadru w postprodukcji, ale także, że młodość nie musi być warunkiem koniecznym, by kobieta wyglądała olśniewająco na zdjęciach. Niby „oczywista oczywistość”, ale chyba obca wielu specom od reklamy.

Era fotografii cyfrowej przyniosła wiele dobrego. Niestety, zawsze tam, gdzie dobre, jest też trochę szumowiny. Zaczęliśmy korzystać ze wszelkich udogodnień, jakie dają nowe technologie. Można zrobić znacznie więcej zdjęć naraz, a kolejne pstryknięcie nic nie kosztuje. Nie łapiecie się na bezmyślnym wciskaniu spustu migawki? Klient dzisiaj chce widzieć podgląd na żywo, a że powtórzeń można zrobić nieskończenie wiele, każdy ciągnie w swoją stronę. Ponadto, skoro wyretuszowaliśmy sukienkę, czemu nie wymazać zmarszczek, podciąć talii i wymienić koloru cienia do powiek. Niektóre z tych rzeczy można było zrobić wcześniej, ale cały team miał z tyłu głowy - aaa, wyczyści się w „szopie”.

Nie mam nic do młodości. To fantastyczny okres poznawania świata, buntu, dążenia do ideałów i realizacji marzeń. To często także czas, w którym organizm poddajemy ekstremalnym przeciążeniom. Niech trwa jak najdłużej, pamiętajmy jednak, że w końcu przeminie. Możemy się starać zachować młodość ducha i zadbać o ciało. Nic jednak nie postarza bardziej, niż zbyt mocno napełnione botoksem czy innymi substancjami usta, czoło i policzki.

Powyższy film jest w wersji niemieckiej. Nie każdy zrozumie, ale warto ją zobaczyć, by podejrzeć sposób pracy Linbergha.

Wracam do kalendarza Pirelli 2017. Peter Lindbergh pokazał w nim różnorodność. Kobiety od młodych po te dojrzałe, jak Charlotte Rampling, wszystkie wyglądają fantastycznie, przyciągają urodą, oryginalnością, intelektem, a także dystansem do siebie. Nie muszę być fanem urody każdej z nich, jednak w całości zostało stworzone dzieło, które pozostanie w mojej pamięci na wiele lat. Swoją drogą, sposób, w jaki budowane jest światło na zdjęciach Lindbergha, jest dla mnie niedoścignionym ideałem. I niezależnie czy jest miękko, jak w większości jego zdjęć, czy celowo świeci ostrym światłem, zawsze jest pięknie. Ciekaw jestem Waszej opinii w temacie młodości i dojrzałości w fotografii mody.