Historia Edwearda Muybridge'a - ojca ruchomego obrazka

Na pewno słyszeliście albo nawet widzieliście pierwsze w historii ruchome zdjęcia, które zarejestrował Muybridge. Było to studium nad ruchem konia i raz na zawsze rozwiązanie tajemnicy – czy koń podczas galopu odrywa wszystkie nogi od ziemi.

Edweard Muybridge jest rozważany za bycie ojcem ruchomego obrazka. Historia jego życia jest jednak bardziej fascynująca niż tylko stworzenie animacji galopu konia. Był on brytyjskim fotografem, urodzonym na początku XIX wieku. I zasłynął stworzeniem systemu sprzężonego wyzwalania migawki za pośrednictwem linki, którą zrywał biegnący koń.

Muybridge jest również wynalazcą zoopraksisopu, który był urządzeniem służącym do stworzenia pierwszych animacji poklatkowych. Działał on na zasadzie rzutowania obrazu za pomocą lampy na przygotowany wcześniej ekran. Każda z kolejnych klatek obracającego się szklanego dysku pozwalała uzyskać złudzenie ruchu. Konsultował się przy tym z Thomasem Edisonem, który rozważał połączenie zoopraksiskopu z fonografem. Niestety współpraca nie doszła do skutku.

W latach 50 XIX wieku Muybridge pracował jako agent jednej z londyńskich firm, zajmujących się dystrybucją i sprzedażą książek. Z czasem założył własną księgarnię. Około 10 lat później zaczął zajmować się fotografią. W 1872 roku pracował już nad fotografowaniem obiektów ruchomych.

Ciekawostką jest jego życie prywatne. Zastrzelił on bowiem kochanka swojej żony, który prawdopodobnie był ojcem dziecka, które wychowywał. Świadek wydarzenia zeznał, że po wypowiedzeniu słów „Dobry wieczór, majorze. Oto moja odpowiedź na wiadomość, którą wysłałeś mojej żonie”, Muybridge strzelił majorowi Harry'emu Larkynsowi prosto w serce. Facet zmarł na miejscu, a pana fotografa aresztowano. Prawo amerykańskie znane jest z dużej liberalności, co potwierdza uniewinnienie Muybridge'a i uznanie, że działał w obronie własnej rodziny.

Zanim dojdziemy do studium ruchu warto wiedzieć, że we wczesnych latach swojej działalności zajmował się fotografią krajobrazową. W swoim dorobku ma liczne zdjęcia San Francisco, doliny Yosemite, Vancouver, Alaski oraz Wysp Farallońskich. Jako oddany idei obrazowania, podpisywał się często pseudonimem „Helios”, który był odniesieniem do światła w fotografii. Z czasem doskonalenia swoich technik fotografia krajobrazowa przerodziła się w pasję Muybridge'a, którą pielęgnował w przerwach nad badaniami ruchomych obrazków.

Rok 1872 był przełomem w życiu fotografa. Dzięki współpracy ze studiem Bradleya i Rulofsona, Muybridge otrzymał zlecenie na wykonanie serii zdjęć galopującego konia. Nie było to zwykłe zlecenie, ponieważ w tle widniał zakład o 25 000 dolarów między Stanfordem (właścicielem Central Pacific Railroad, zleceniodawcą) oraz Frederickiem MacCrellishem o to, czy koń podczas galopu odrywa od ziemi wszystkie 4 kopyta. Zadaniem Muybridge'a było potwierdzenie tej tezy.

Modelem fotografa został koń wyścigowy o imieniu Occident – własność Stanforda. Według przekazów sesja odbyła się w 1872 roku w Sacramento, a kolejne próby rok później w tym samym miejscu. Pierwsze próby nie powiodły się, jednak Muybridge wrócił do zlecenia w 1877 roku w Palo Alto. Wynalazca postawił sobie za cel ujęcie każdego stadium biegu konia.

Do swojego eksperymentu opracował specjalne materiały światłoczułe, które pozwoliły skrócić czas naświetlania klatki. Ustawił również za torem wielką białą ścianę, która odbijała światło. Wzdłuż toru umiejscowione zostały aparaty fotograficzne z przyczepionymi nitkami do spustu migawki i przeciwległej ściany. Koń, biegnąc przerywał kolejne nitki, które wyzwalały migawki następujących po sobie aparatów.

Podczas konferencji prasowej, 15 czerwca 1878 roku, Muybridge zaprezentował owoc swojej pracy, dzięki której przeszedł do historii fotografii i kinematografii. Jego badania jednoznacznie potwierdziły założenie zakładu, ale ze względu na nieścisłości co do podziału wygranej ze Stanfordem – ich współpraca została zerwana.

Po pochlebnych opiniach dotyczących udanego eksperymentu, Muybridge wydał w 1887 roku dzieło pod tytułem „Animal Locomotion”, które składało się z 11 tomów badań nad ruchem.

Zmarł 8 maja 1904 roku pozostawiając po sobie niesamowitą kolekcję ruchomych obrazów, które przyczyniły się nie tylko do rozwoju fotografii i kinematografii, ale ułatwiły badania nad ruchem zwierząt oraz ludzi.