Aston Martin Lagonda – legenda lat 80. ożywa na zdjęciach Tomka Olszowskiego

Aston Martin Lagonda – legenda lat 80. ożywa na zdjęciach Tomka Olszowskiego

Aston Martin Lagonda – legenda lat 80. ożywa na zdjęciach Tomka Olszowskiego
Źródło zdjęć: © © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)
Marcin Watemborski
01.03.2017 13:05, aktualizacja: 02.03.2017 07:50

Ten samochód to po prostu coś pięknego. Powiem szczerze – to jedna z moich ulubionych sylwetek w historii motoryzacji. Na szczęście moją miłość podziela również fotograf – Tomek Olszowski, który pokazał to cudeńko na niesamowitych zdjęciach rodem z lat 80. Oto, jak sam artysta podchodzi do fotografowania.

Marcin Watemborski: Tomku, Lagonda Lagondą, ale powiedz, jak zaczynałeś?

Tomek Olszowski: W 2007 roku kupiłem lustrzankę. Pracowałem wtedy w biurze architektonicznym. Pierwsze zdjęcia robiłem swojemu samochodowi – jednak od samego początku nie chodziło mi po prostu o poprawne fotografie.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

A o co?

Szukałem czegoś innego – koloru, klimatu, ciekawej lokalizacji.

Pewnego wieczoru pomyślałem, że skoro na długim czasie można fotografować gwiazdy i stworzyć piękne okręgi, to koła samochodu też da się „zakręcić”. Tylko jak usztywnić aparat z samochodem? Wyszperałem w garażu rodziców teleskopową tyczkę – taką do malowania sufitu. Po rozsunięciu miała jakieś 2,7 metra. Włożyłem ją do auta przez tylną szybę, jej koniec zamocowałem do fotela, na drugim końcu przykleiłem monopod i miałem wiszący 30 centymetrów nad ziemią aparat wycelowany w samochód.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Szeroki kąt, czas migawki w okolicy 3 sekund i ruszamy! Efekt powalał – idealnie rozmyte koła, tło rozmazane, świetna dynamika! Wtedy byłem pewny, że właśnie zrobiłem coś, czego nie zrobił jeszcze nikt. Oczywiście nic nie wynalazłem, a na forum szybko dowiedziałem się, że technika nazywa się „rigshot”.

W profesjonalnych sesjach dla producentów samochodów była i nadal jest często stosowana. Mój rigshot z całym widocznym samochodem w kadrze był pierwszy w Polsce.

Co dała ci ta sesja?

Ta sytuacja nauczyła mnie, że poza pomysłem i wizją bardzo istotne jest stosowanie własnych rozwiązań. Nigdy nie narzekałem na to, że w Polsce nie ma dostępu do pewnych sprzętów – rysowałem, liczyłem i jechałem do spawacza aluminium. Do dziś używam pewnych „patentów”, które sam zaprojektowałem.

Smykałka inżynierska w fotografii bardzo mi się przydaje.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Jak wyglądała twoja pierwsza profesjonalna sesja?

Bazując na pierwszych zdjęciach, wyszukiwałem właścicieli ciekawych samochodów i zapraszałem na sesje. Tak udało mi się umówić dwie mazdy RX8. Właściciele przyjechali nimi z Warszawy do Krakowa. Sesję zaplanowałem w Lasku Wolskim, na drodze prowadzącej do krakowskiego zoo. Była niedziela, masa ludzi i turystów. Oczywiście ochrona by mnie od razu pogoniła, ale udało się przekonać pana ochroniarza butelką czystej.

Pamiętam zażenowanie, które czułem, prosząc o nieoficjalne pozwolenie z flaszką w ręce, ale udało się – mogliśmy zacząć robić zdjęcia. Zastrzeżenie było tylko takie, żeby przepuszczać autobusy należące do zoo, które kursowały co chwila góra - dół. Chciałem zrobić tam ujęcia typu rigshot, więc samochody ustawiłem na ulicy – jeden na swoim pasie, a drugi... pod prąd. Do jednego auta przypiąłem 3,5-metrowy aluminiowy wysięgnik. Turyści co chwilę wchodzili w kadr, a autobusy trąbiły.

To była masakra – logistyka leżała, ale wyszło pięknie. Właściciele mazd byli zachwyceni, a foty zostały wyróżnione w sekcji „Best Shots” w amerykańskim miesięczniku.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Wnioski?

Wszystkie tego typu przygody miały szczęśliwe zakończenie, ale to właśnie były moje początki. Sporo sesji organizowałem w weekendy, były różne dziwne sytuacje, braki w przygotowaniu i doświadczeniu, ale za to mnóstwo zapału do robienia czegoś nowego.

Od dziecka podziwiałem zdjęcia samochodów z plakatów, a teraz mogłem takie tworzyć. Przez kilka kolejnych lat zrealizowałem sesje, które zostały wyróżnione na międzynarodowych konkursach fotograficznych (IPA, Px3, Masters Cup, APA), w kategoriach: reklama – motoryzacja, chociaż wtedy nie miałem jeszcze pojęcia o tym, jak taką profesjonalną reklamę stworzyć.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Dlaczego w ogóle zająłeś się samochodami?

Kocham motoryzację, więc w pierwszej kolejności myślałem właśnie o zdjęciach samochodów. Mam wewnętrzną potrzebę pokazywania ich w ciekawy sposób. Czy jest to wyjątkowa dziedzina? Chyba nie. Wyjątkowe jest natomiast połączenie obu moich pasji – czy w fotografii motoryzacyjnej, czy w każdej innej.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Co czujesz, kiedy fotografujesz kolejną „furę”?

Fotografia jest dla mnie narzędziem do przekazywania wizji, pomysłu. Każdy świadomy obraz powstaje najpierw w głowie. Później koncepcja przechodzi proces „logistycznego urzeczywistnienia”. Komercyjna fotografia motoryzacyjna jest bardzo techniczna, więc perfekcyjne przygotowanie to podstawa. Sesję planujesz miesiąc, by zdjęcia zrobić w jeden dzień.

Efekt końcowy daje niesamowitą satysfakcję i spełnienie – tworzenie jest uzależniające. Przecież to właśnie głód tworzenia sprawia, że chcemy realizować nowe projekty.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Co cię gna do przodu?

Inspiracje można czerpać zewsząd, nawet nie będąc tego świadomym. Na mnie działają nowe miejsca i sytuacje. Geometria miast, ciekawie ułożone cienie, południowe słońce – produkowane przez nie kolory czy zmęczona wypalona zieleń.

W ogóle inspiruje mnie światło i kolory otaczającego świata i nie chodzi o radosne słoneczne obrazki, ale także melancholijną, mglistą i surową przyrodę wulkanicznych wysp z czarnym piachem – środowisko jak z obcej planety.

Gdy jestem w takim miejscu i w uszach gra moja muzyka – obrazy same wpadają do głowy. Muzyka jest dla mnie bardzo ważnym bodźcem. Słucham elektroniki – jej rytm działa na mnie bardzo pobudzająco.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Jak jest u ciebie z „ejtisami”. Lata 80. to klimat, który mocno czuć, patrząc na twoje zdjęcia.

To lata mojej młodości. Czerpię z tego okresu, starając się tworzyć nowe projekty, jak choćby sesja Lagondy czy „Samochody PRL”, dla których inspiracją były instrukcje obsługi samochodów tamtych lat.

Kręci cię technika?

Tak – wpadam na to, że coś, co mi się zawsze podobało, udałoby się zrealizować na planie zdjęciowym. Tak było w przypadku splashowej sesji z Porsche 911, do której zbudowaliśmy basen i napełniliśmy go wodą, by uzyskać efekt odbicia.

Inspiracją może być sama forma karoserii. Ostre, przecinające się linie czy odważne wzornictwo, które dominuje koncepcję otoczenia. Tak dokładnie było w projekcie z lamborghini aventadorem. Otoczenie, w którym stał samochód, było inspirowane jego formą i zostało zaprojektowane od czystej kartki.

Obraz
© © Tomek Olszowski / [www.tomekolszowski.com](http://www.tomekolszowski.com/)

Czym realizujesz swoje wizje?

Używam Nikona D800 z 24-70 mm f/2.8. Czasem fotografuje średnim formatem PhaseOne – czy to IQ180, P65+, czy ostatnio ich najnowszym modelem XF IQ3. W kwestii światła – lubię pracować na filmowym, żarowym – na przykład Arri i świetlówkach Kinoflo. Oczywiście do niektórych projektów trzeba użyć błysku. Wtedy korzystam z lamp Broncolor.

Poza światłem oraz aparatem jest jeszcze mnóstwo istotnych rzeczy jak: blendy, dyfuzje, butterflye, softboksy, różne modyfikatory oraz sporo gripów – standów, gobo armów, magic armów i tak dalej. Zawsze trzeba też pamiętać, by to wszystko bezpiecznie ustawić na planie.

Zdjęcia wykorzystane za zgodą autora.

Źródło artykułu:WP Fotoblogia
Oceń jakość naszego artykułuTwoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Wybrane dla Ciebie
Komentarze (0)