"Badacz rysunku chmur i geometrii nieba". Fotografia Tadeusza Sumińskiego [inspiracje]

Znakomity fotograf, obserwator krajobrazu, a także powstaniec warszawski. Zmarły w 2009 roku Tadeusz Sumiński, jeden z największych polskich mistrzów fotografii pejzażowej, kontynuował zasady klasycznej fotografii artystycznej (fotografiki) w tradycji Jana Bułhaka. Polski krajobraz w jego obiektywie charakteryzował się geometryczną przejrzystością, przestrzenią, prostotą i oszczędnością środków. Ważną rolę gra w nich niebo, wzory malowane przez chmury, uzupełniające to, co dzieje się poniżej, kontrastujące swoją bujnością z rozlewną jednostajnością polskich pól. Blisko mu do Jana Bułhaka, ale i do Ansela Adamsa.

[solr id="fotoblogia-pl-62314" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://olga.drenda.fotoblogia.pl/1939,kursy-fotografii-w-polsce-gdzie-sie-uczyc" _mphoto="3247282315-6958d72e39-o--602d687.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2457[/block]

Choć Sumiński zasłynął przede wszystkich jako pejzażysta, ciekawym (dla mnie osobiście chyba najciekawszym) odcinkiem jego dorobku była fotografia przemysłowa. To te zdjęcia, wykonane dla magazynu "Polska" i przypomniane kilka lat temu, zwróciły moją uwagę na twórczość ich autora. „Industriale” to zdjęcia z polskich fabryk wykonane w latach 60. Przedstawiają maszyny i produkty, nieoczekiwanie układające się w pięknie harmonijne kompozycje o bauhausowskiej rytmice i klarowności.

[solr id="fotoblogia-pl-62323" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://olga.drenda.fotoblogia.pl/1935,zobacz-zdjecia-o-ktorych-mowiono-w-2012-roku-galeria" _mphoto="zrzut-ekranu-2012-02-10--6ccf285.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2458[/block]

Same zdjęcia to nie wszystko; stoi za nimi ciekawa osobowość o przemyślanej strategii twórczej. Jakiej? W wywiadzie z magazynem „Fototapeta” Sumiński podsumował swój dorobek i filozofię pracy w kilku punktach:

Z wykształcenia jestem ekonomistą, ale bardzo źle gospodaruję własnymi finansami.

Wiele czasu poświęciłem ocenie cudzych zdjęć, ale ciągle mam kłopoty z oceną własnych.

Nie posiadam wyższego wykształcenia fotograficznego, ale usiłowałem nauczać innych.

Za najwyższą wartość w fotografii uważam jej dokumentalność, ale nie potrafię pozbyć się chęci estetyzowania.

Pilnie obserwuję poczynania awangardowe, ale sam trzymam się staroświeckich konwencji.

Byłem fotoreporterem, a nawet fotografem mody, ale w mojej działalności fotograficznej jedynym konsekwentnym zjawiskiem jest wierność ulubionemu tematowi, jakim jest krajobraz.

Moja fotografia jest z założenia prosta i czysta.

Używam jedynie elementarnych środków warsztatowych.

Zdecydowanie wolę fotografię czarno-białą, ale zawodowo fotografuję głównie w kolorze.

Zdjęcia publikujemy dzięki uprzejmości Fundacji Archeologia Fotografii.