„Cat Effect", czyli cztery pory kota

Magdalena Grześkowiak: Zawsze rysowałam, wycinałam, sklejałam i robiłam zdjęcia. Sama nie wiem, co pchnęło mnie akurat w kierunku fotografii - na ile byłam to ja, a na ile towarzystwo ludzi, wśród których się obracałam.

Gdy byłam nastolatką w moim otoczeniu jedni robili zdjęcia, inni mówili, że te moje są fajne i tak się zaczęło. Zawodowo fotografią zajęłam się cztery lata temu, a od pół roku prowadzę własną działalność fotograficzną.

„Cat Effect" jest projektem, w którym wszystkie zdjęcia powstały przez kota. Staram się, aby koncentrował się bardziej na fotografii niż na Kate i myślę, że to decyduje o jego wyjątkowości. Ciężko uciec od banału oraz infantylności robiąc zdjęcia kota i wrzucając je do Internetu. W końcu Internet istnieje po to, aby ludzie mogli gdzieś pokazywać zdjęcia słodkich kotków. Nie lubię banału, ale cenię prostotę.

Staram się robić zdjęcia kota w taki sam sposób, w jaki fotografuję ludzi. Oznacza to zejście do jego poziomu - a dla mnie dużo prania spodni, bo bardzo się brudzą, kiedy robię zdjęcia na klęczkach. W tej mikro skali gałęzie to mosty, wielkie liście są jak dachy, a duże kamienie jak góry - taki magiczny realizm.

Kiedy kocurka pojawiła się w moim domu - zdominowała zdjęcia, które robiłam prywatnie. Zaczęło się ich robić niebezpiecznie dużo, więc postanowiłam opublikować cześć z nich na Instagramie.

Lubię sposób, w jaki Elliott Erwitt fotografował psy, to jakie zdjęcia Annie Leibovitz robiła Susan Sontag, Sputnik Photos zrobili na Islandii, Todd Hido – drodze oraz polaroidy Andreia Tarkovsky'ego.

Robię zdjęcia Nikonem D700, najczęściej korzystam z obiektywu 50 mm.

Już po pierwszym dniu na Instagramie miałyśmy 100 obserwujących. Ciągle zwiększająca się ilość osób, które mi kibicowały sprawiła, że projekt trwa do dziś.