Panning to sposób fotografowania obiektów, znajdujących się w ruchu. Na potrzeby separacji obiektu, fotograf podąża aparatem w osi ruchu obiektu. Otrzymany efekt wygląda niezwykle dynamicznie.
W fotografii oraz filmowaniu określenie "panning” odnosi się do obracania zablokowanego na statywie aparatu, bądź kamery, w osi ruchu fotografowanego obiektu. Ta technika nawiązuje do ruchu, który wykonuje ludzka głowa, śledząc jakiś obiekt. Samo słowo "panning” jest skrótem od "panoramowania”, co sugeruje od razu płaszczyznę, w jakiej głównie wykonuje się ten ruchu.
Podczas fotografowania obiektu ruchomego, istotne jest utrzymanie go w tej samej pozycji w kadrze, by wyszedł ostry. Czas otwarcia migawki musi być na tyle długi, by tło zostało poruszone (motion blur) w widoczny sposób. Długość naświetlania jest zależna od prędkości obiektu, długości ogniskowej oraz odległości od fotografowanej sceny.
Obiekty, poruszające się szybciej, będące w większej odległości, fotografuje się znacznie łatwiej. Ponieważ ekspozycja może wtedy trwać dosłownie ułamek sekundy. Przy obiektach bliskich, poruszających się wolniej, fotograf musi wykazać się nie lada okiem i umiejętnościami.
Do panningu niezbędne jest wykorzystanie statywu lub monopodu. Budżetową opcją jest zawiązanie sznurka wokół obiektywu i przygniecenie jego końca nogą, dzięki czemu uzyskamy stabilniejszy obraz.
