Dorota Dawidowicz sfotografowała dzieciństwo w srebrowej technice mokrego koloidu

Dorota Dawidowicz mieszka i pracuje w Warszawie. Przedmiotem jej fotografii są ludzie - ich piękno, emocje, otoczenie. Najczęściej pracuje przy użyciu aparatów wielkoformatowych. Zdjęcia do tego cyklu powstawały w latach 2011-2012.

Źródło zdjęć: © © Dorota Dawidowicz „Wonder years" / zwyciężczyni 1. edycji Projektu Przetwórnia

Stowarzyszenie FotoBzik

13.04.2015 10:53, aktual.: 26.07.2022 19:38

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

To właśnie cykl „Wonder years" Doroty Dawidowicz najbardziej urzekł Tomasza Gudzowatego w trakcie pierwszej edycji Projektu Przetwórnia. Jej czarno-białe fotografie zostały wykonane w srebrowej technice mokrego kolodionu.

Zdjęcia prowadzą autorkę w świat swojego indywidualnego dzieciństwa. Jak sama opowiada: „Wszystko zaczyna się od wędrówki. Zaglądam do swoich wspomnień, obrazów z dzieciństwa. Odtwarzam je i przeżywam na nowo. Poszukuję tego co jest już tylko niewyraźnym wyobrażeniem.© © Dorota Dawidowicz „Wonder years" / zwyciężczyni 1. edycji Projektu Przetwórnia

Bezpowrotne przeżycia, miejsca, ludzie, emocje.

Przypominam sobie wakacje, te pierwsze.. a potem te następne... Nagrzany betonowy plac i układanie zdobytych kapsli na roztopionym asfalcie. Odciskanie swoich

dłoni „na wieki”. Pana, który sprzedawał nam żółtą lub czerwoną lemoniadę w woreczkach, ale rurek najczęściej nie miał i trzeba było sobie jakoś radzić.

Pamiętam podróże Ładą z tatą na ryby, kiedy skóra lepiła się do tapicerki ze skaju, mamine pyszne

bułki z masłem i cukrem, zabijanie mrówek na kocu. Wyjazdy nad morze, kiedy leżałyśmy z

siostrami na tylnym siedzeniu,oglądając przez szyby przesuwające się chmury. Pierwszą noc

spędzoną pod namiotem...

Wspomnienia ogrzewają mnie od środka.

siłę. Wędruję powoli.