Historyczne zdjęcia pokazują, jak wyglądały slumsy Nowego Jorku w XIX wieku
Jacob Riis wyemigrował z rodzinnej Danii w 1870 roku. Miał wtedy zaledwie 21 lat i 40 dolarów w kieszeni. Marzył o tym, by zostać stolarzem, lecz życie miało wobec niego inne plany. Poznajcie historię młodego chłopaka, który stworzył niesamowitą dokumentację życia biednych ludzi Nowego Jorku.
Jednym z nich był 21-letni Jacob Riis. Chłopak opuścił swoją rodzinną Danię. Marzył o tym, by być cieślą i wieść lepsze życie w USA. W momencie, gdy wypłynął ze swojej ojczyzny, w kieszeni miał ledwie 40 dolarów, złoty medalik oraz włos dziewczyny, którą opuścił w pogoni za lepszym jutrem. Gdy Jacob dotarł do Nowego Jorku, jego plany legły w gruzach – nie mógł znaleźć pracy, a życie pokierowało go w innym kierunku.
Riis próbował swoich sił w różnych zwodach – od farmera do metalurga. Wkrótce jednak trafił do New York News Association, dzięki czemu zaczął pracować jako dziennikarz. W krótkim czasie wyrobił sobie nazwisko i publikował w wielu nowojorskich gazetach, m.in. w "New-York Tribune". Był wtedy reporterem policyjnym.
Dziennikarz zaczął również dokumentować życie codzienne i skoncentrował się na opowiadaniu historii biedoty i trudów życia imigrantów. Ze względu na to, że sam przynależał do tej grupy społecznej, jego materiał charakteryzował się wielką bliskością do tematu oraz rzetelnością. Był to okres, w którym postanowił zostać fotografem.
Główną tematyką zdjęć Riisa stały się slumsy, mniejsze ”speluny”, kamieniczki oraz ulice, gdzie mieszkali najbiedniejsi nowojorczycy. Prace Jacoba często były doświetlane za pomocą wówczas nowej techniki błyskowej. Pozwoliło mu to na dokumentowanie życia codziennego nawet nocą, co wcześniej było niemożliwe ze względu na niską światłoczułość materiałów fotograficznych.
20 lat po przybyciu do Nowego Jorku, w 1890 roku, Riis wydał książkę ”How the Other Half Lives: Studies Among the Tenements od New York” (tłum. ”Jak żyje druga połowa: Badania nad kamienicami Nowego Jorku”). Pojawiły się w niej bogate opisy części miasta oraz zachowań mieszkańców. Pierwszy raz nowojorczycy mogli zobaczyć i przeczytać o tym, jak wyglądała szara rzeczywistość niezamożnej ludności.
Wydawnictwo autorstwa Jacoba Riisa odegrało kluczową rolę w reformach społecznych miasta. Fotograf uważał, że doświadczenie jednostki powinno być podstawą zainteresowania ogółu, zwłaszcza gdy ta stara się dbać o godziwy byt ciężką pracą.
