Chcesz zacząć fotografować z sercem? Podpowiadamy, jak zacząć

o tym, że pewne obrazy szczególnie mocno na nas wpływają? Przecież nie chodzi tu o aparat, jakim zostało wykonane zdjęcie. To zdecydowanie coś więcej.

"To coś" jest osadzone znacznie głębiej i wybrzmiewa już przy pierwszym kontakcie. To włożone w prace serce, zaangażowanie wypływające z potrzeby tworzenia i przekazania czegoś istotnego. Przed każdym naciśnięciem spustu migawki, musisz się zastanowić, co podpowiada ci serce.

Obojętnie co sfotografujemy – ludzi, naturę czy zwierzęta. Jeśli obrazy będą szczere to odbiorca z zainteresowaniem się w nich zanurzy. Do tej pory nie mogę zapomnieć poruszających zdjęć

Karoliny Jonderko z cyklu "Autoportet z moją matką", które autorka przez długi czas trzymała w szufladzie i dopiero za namową znajomego zdecydowała się je pokazać. Po ich publikacji okazało się, że dla wielu widzów stały się formą terapii.

Mistrzowie nie od razu nimi byli. Porażki są podstawą, by odkrywać coraz to nowsze możliwości i sposoby przedstawiania. Mądra krytyka, choć czasem boli, często jest potrzebna. Nie warto jest się zrażać. Za dobrymi fotografiami niejednokrotnie stoją lata zdobywania doświadczenia i warsztatu. To, co teraz wydaje się trudne za jakiś czas może być normą. Najlepiej uczyć się na własnych błędach.

Jeśli coś jest dla nas ważne to opowiemy o tym, bo chcemy, a nie dlatego, że ktoś nas do tego zmusił. W fotografii widać to na pierwszy rzut oka. Nasze intencje szybko mogą zostać odczytane, dlatego warto zadbać o szczerość.

Ludzie są niezwykłą inspiracją. Rozmawiaj, rozglądaj się dookoła, zgłębiaj inne kultury. Stwórz sprzyjającą atmosferę – poznaj swoich bohaterów. Jan Brykczyński długo starał się zdobyć zaufanie Bojków, których fotografował przez trzy lata. Powstała z tego piękna opowieść o archaicznej społeczności, żyjącej współcześnie w tak innym od naszego świecie.

Śmiało kombinuj! Twoje poszukiwania mogą przynieść niespodziewane efekty. Środki wyrazu, jakie zastosujemy w danej fotografii wiele powiedzą o naszej wrażliwości i ekspresji. Warto, by widz miał świadomość, z czyją pracą rozmawia. Bądźmy sobą, szukajmy najlepszej drogi do przedstawienia swoich historii. Nawet prosty zabieg jak długi czas naświetlania może przynieść ciekawe efekty – czego przykładem może być zdjęcie Osamu Yokonami.

W ten sposób można odwlekać swoje fotograficzne plany w nieskończoność. Nawet z niewielkiego aparatu Praktica da się wiele wyciągnąć. W końcu obrazy na początku powstają w naszej głowie. Słaby sprzęt często wymaga więcej kreatywności, co przecież może być świetną zabawą!

I co najważniejsze – bądź sobą i nigdy nie udawaj kogoś innego. Twoje zdjęcia naprawdę mogą przemieniać ludzi, choćby była to tylko jedna zmiana decyzji czy otwarcie się na drugiego człowieka – warto było się tak starać. W sztuce fotografii nie chodzi o to, by było efekciarsko, ale szczerze. Do dzieła!