Minęło 50 lat od misji Apollo 15. Oto pierwszy łazik księżycowy na historycznych zdjęciach

Apollo 15 to czwarta misja programu kosmicznego pod tym szyldem. 30 lipca 1971 roku, 2 lata po pierwszym lądowaniu, astronauci postawili stopy na powierzchni Księżyca. Poza lądownikiem LM, bohaterowie kosmicznego podboju przebywali na ziemiach Srebrnego Globu ponad 18 godzin.

Oprócz umieszczenia na powierzchni Księżyca miniaturowej rzeźby Poległego Astronauty, wydarzyło się wiele więcej. Załoga misji Apollo 15 zebrała ponad 77 kg próbek gruntu księżycowego, a David R. Scott oraz James Irwin przetestowali specjalny pojazd o nazwie Lunar Roving Vehicle.

Pierwszy księżycowy łazik był pojazdem kołowym, który służył do transportu narzędzi, sprzętu naukowego i łącznościowego oraz przewodu próbek gruntu księżycowego. Oprócz misji Apollo 15, był wykorzystywany w dwóch kolejnych i ostatnich z programu. Podczas odlotu Apollo 17, LRV zarejestrował, jak astronauci opuszczają naszego naturalnego satelitę.

Lunar Roving Vehicle ważył 209 kilogramów (w przeliczeniu, na księżycu było to ledwie 35 kg) i mógł zabrać ładunek o łącznej masie 409 kg, wraz z astronautami na pokładzie. Aluminiowa konstrukcja miała rozmiary 3,1 metra długości na 2,29 metra szerokości i 1,14 metra wysokości. Średnica kół wynosiła 81,3 cm, zaś szerokość 22,9 cm. Istotne było tworzywo, z którego wykonano opony. Ocynkowany drut fortepianowy z tytanowymi elementami bieżnika sprawdziły się na powierzchni Srebrnego Globu doskonale.

Co ciekawe, każde z 4 kół miało swój osobny napęd w postaci silnika elektrycznego. Pracowały one na bazie dwóch baterii srebrowo-cynkowych o pojemności 121 Ah i napięciu 36 woltów. Jedna bateria wystarczyła na przejazd 120 km ładunkowi o masie 440 kg. Maksymalna prędkość łazika LRV wynosiła 13 km/h.