Tajemniczy świat kreacji “Anonimowych kobiet” autorstwa Patty Caroll
Patty Caroll jest niewątpliwie genialną fotografką. Jej wyczucie estetyki i umiejętność łączenia faktur i wzorów są po prostu fantastyczne. W swoich kreacjach stara się zaczarować bohaterów. Fotografka ukrywa ich między elementami stylizacji. Czasami znalezienie modeli zajmuje kilka chwil.
Marcin Watemborski: Mówisz o “Anonymous Women”?
Tak. To cykl, który składa się z 4 części: ”Heads” (“Głowy”), ”Draped” (“Zasłonięte”), ”Reconstructed” (“Odtworzone”) oraz ”Demise” (“Zgon”). Ten długoterminowy projekt zaczęłam realizować ponad 20 lat temu, kiedy byłam z mężem w Londynie.
Zdałam sobie sprawę z tego, że panuje tam bardziej tradycyjna kultura niż w Stanach Zjednoczonych – czyjś stan cywilny często określa jego pozycję lub tożsamość. Nawet moja gosposia w Londynie była przerażona tym, że zamiast siedzieć w domu, zajmować się mężem i dbać o dom, pracuję.
Gdy wróciliśmy do Stanów Zjednoczonych, musiałam stworzyć nowy dom. Kupiliśmy ranczo z lat 50. Od dziecka marzyłam o tym, by mieszkać w takim miejscu, lecz nigdy tego nie zrealizowałam. Wpadłam w obsesję meblowania domu.
Niespodziewanie w 2003 roku moja siostrzenica została wysłana do Iraku. Martwiłam się o nią, tak samo jak o inne kobiety, które nie miały miejsca, gdzie mogłyby się czuć bezpiecznie ani komfortowo po rozpoczęciu wojny. Moje zdjęcia zaczęły pokazywać kobiety ukrywające się za zasłonami.
Porzuciłam tę część projektu na wiele lat i wróciłam do niej dopiero w 2010 roku. Wracałam do ”Draped” w zależności od mojego nastroju.
Chciałam opowiedzieć o tym, jak rzeczy, które zbieramy lub którymi się otaczamy, wpływają na naszą tożsamość. Ten cykl dotyka tematu obsesyjnego zbierania, gromadzenia, tworzenia i dekorowania. Kobieta (lub manekin) jest ukryta pomiędzy domowymi przedmiotami w zastępczym domu. Była to świetna zabawa, ale również zwrócenie uwagi na kobiecą potrzebę budowania pięknego wnętrza – estetycznego i z humorem.
Ostatnia część projektu, ”Demise”, dotyczy przytłoczenia tytułowej ”Anonimowej kobiety” tym, co posiada, co prowadzi do jej zguby. Zdjęcia są swobodnie oparte na grze planszowej Clue, która ma kilka pomieszczeń w posiadłości, gdzie zostały popełnione morderstwa za pomocą różnych przedmiotów.
”Anonymous Women” traktuje o tworzeniu domu – doświadczaniu radości i terroru domatorstwa, zmienianiu koncepcji tworzenia wnętrza oraz tożsamości. Cykl jest komentarzem na temat obsesji zbieractwa, który opowiada o tym w zabawny, a zarazem wzniosły sposób. Światy przedstawione w projekcie demaskują, krytykują i ośmieszają podmiejskie mity klaustrofobicznych ideałów, niosąc przy tym dozę humoru.
Postanowiłam pójść na fotografię w Institute of Design na Illinois Institute of Technology. W tamtych czasach fotografia artystyczna nie była jeszcze tak popularna, a moi rodzice myśleli, że zwariowałam. Po miesiącu od ukończenia szkoły zaczęłam uczyć fotografii, więc moja kariera szła równolegle na dwóch płaszczyznach – edukacyjnej i twórczej.
To było wiele lat temu i kochałam to wtedy tak samo jak teraz, mimo tego, że sama praca się zmieniła, podobnie jak i ja.
Kocham kolor. Kiedy zaczynałem uczyć się fotografii, była tylko ta czarno-biała. Z czasem pojawiła się w szkole nowa ”kolorowa” ciemnia i zdobyła moje serce. Przez kolor mogę wyrażać swoje emocje - m.in. za pomocą nasycenia barw. Myślę, że do dzisiaj kręci mnie to tak samo jak dawniej.
Nie chodzi o to, co czuję. Cały proces polega na tym, by zdjęcie mówiło za siebie. Samo tworzenie jest odseparowane od konceptualizacji.
Kiedy mam opracowany pomysł na zdjęcie, cała reszta jest mechaniczna – kolor, ustawienie, przedmioty, oświetlenie i tak dalej. Wszystko tworzy obraz, który wcześniej sobie wyobraziłam.
Kedy tworzyłam zdjęcie związane z pisarstwem, byłam przytłoczona pisaniem oficjalnych opisów projektów. Każdy z nas często martwi się o swoje ”zadanie domowe”.
Ostatnie zdjęcia wykonałam przy użyciu cyfrowych aparatów marki Hasselblad. Kiedy rozpoczynałam serię ”Draped”, fotografowałam tradycyjnymi Hasselbladami na film średnioformatowy i skanowałam zdjęcia skanerem Imacon. ”Reconstructed” było już cyfrowe. Drukuję moje prace na drukarce Epson 9900.
Powiedz jeszcze kilka słów o tym, co robisz poza realizacją projektu "Anonimowa kobieta"?
Uczyłam fotografii przez wiele lat. Zrezygnowałam z nauczania kilka lat temu, aczkolwiek pracuję jako ekspert i szkoleniowiec dla firmy Adobe. Prowadzę zajęcia z Photoshopa w Ascent Training w Chicago.
