Niesamowita kapusta. Edward Weston, ojciec nowoczesnej fotografii [inspiracja]

Mówiono o nim, że wyciągnął fotografię z wieku XIX i wprowadził ją na nowe tory. Potrafił sfotografować paprykę albo kapustę tak, że zmieniały się w najbardziej fascynujące obiekty na świecie. Czego możemy nauczyć się od Edwarda Westona?

W XIX i na początku XX wieku fotografia, aby traktowano ją poważnie, musiała naśladować malarstwo. Za „artystyczne” uchodziły zdjęcia wykonane w technikach szlachetnych, tematycznie stylizowane na sceny z mitów i legend, przedstawiające nastrojowe krajobrazy i rozmarzone baletnice. Taki styl początkowo podobał się również Edwardowi Westonowi. Z czasem jednak odkrył, że od skomplikowanych artystycznych procedur bardziej ceni rzeczowość i że nie trzeba kombinować, aby zrobić przekonujące artystycznie zdjęcie. Na jego fotografiach krawędzie wyostrzyły się, a teatralną stylizację zastąpiła prostota.

[solr id="fotoblogia-pl-47132" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://fotoblogia.pl/2801,najdrozej-sprzedane-fotografie-na-swiecie-top-7" _mphoto="sherman3-270x145-c70a5981082841f.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2580[/block]

Weston fotografował naturalne krajobrazy, szukając w nich abstrakcyjnych wzorów, a przedmioty i ludzkie ciało – na sposób rzeźbiarski. Wierzył, że fotografia może ukazać esencję przedstawionej rzeczy. Wraz z Imogen Cunningham i Anselem Adamsem założył grupę f/64, która zmieniła sposób myślenia o fotografii w Ameryce, a potem na świecie. Jej członkowie stawiali na realizm i wierność medium, którym się posługują – fotografia miała działać w zakresie możliwości, które sama oferowała, zamiast udawać malarstwo lub grafikę.

Weston kompletnie zmienił sposób myślenia o akcie w fotografii. XIX-wieczny piktorialista postawiłby na fotograficzną wersję popularnych w tym czasie tematów malarskich: księżniczek, tancerek, orientalnych piękności. Nowoczesny akt przedstawiał nagie ciało po prostu takie, jakie jest, i uświadamiał, ile fantastycznych form się w nim kryje.

Ale w ciele nietrudno odszukać piękno; znacznie trudniejsze zadanie to zachwycić się, na przykład, kapustą. Weston potrafił to zrobić. Jego często powtarzane motto to „uczynić zwyczajne niezwyczajnym”. Fotografował więc muszle morskie, warzywa. Kapusta w obiektywie Westona wygląda jak skała albo morska fala, papryka – jak niesamowita rzeźba. "Mój program da się podsumować jednym słowem: życie", mówił fotograf. "Robię zdjęcia wszystkiemu, co mieści się w definicji tego słowa".

[solr id="fotoblogia-pl-62567" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://olga.drenda.fotoblogia.pl/1932,gdzie-sie-konczy-fotografia" _mphoto="butterflygirl-62567-270x-75d7b48.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2581[/block]

[solr id="fotoblogia-pl-28938" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://fotoblogia.pl/3736,kierunki-wrazliwosci-w-procesie-fotografowania-cz-ii-felieton" _mphoto="ms0271-150x150-01a8243cdfe770a1f.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2582[/block]

Jednym z ostatnich dzieł w jego życiu, zanim choroba uniemożliwiła mu dalszą pracę, był cykl ilustracji do tomu „Źdźbła trawy” Walta Whitmana. Praca przy tej arcyamerykańskiej książce to chyba najlepsze podsumowanie dorobku fotografa, który pomógł stworzyć własny język wizualny Ameryki.