NYC Dance Project to cykl pełen niesamowitych portretów tancerzy

Ken Browar oraz Deborah Ory stworzyli niesamowity projekt fotograficzny, w którym zatrzymali ruch tancerzy w zapierających dech w piersi pozach. Te obrazy są pełne siły, skupienia oraz przeszywającej radości niecodziennych artystów.

NYC Dance Project, autorstwa Kena Browara oraz Deborah Ory, to elegancka podróż przez ruch, która prezentuje piękno i grację tancerzy. Seria ma swoje początki w roku 2014, kiedy to Ken, znany fotograf mody, oraz Deborah, tancerka z doświadczeniem w fotografii edytorialowej, zaczęli robić zdjęcia współczesnym tancerzom do osobistego projektu. Ten cykl bardzo szybko zyskał popularność w mediach społecznościowych oraz został doceniony przez licznych znawców sztuki.
NYC Dance Project, autorstwa Kena Browara oraz Deborah Ory, to elegancka podróż przez ruch, która prezentuje piękno i grację tancerzy. Seria ma swoje początki w roku 2014, kiedy to Ken, znany fotograf mody, oraz Deborah, tancerka z doświadczeniem w fotografii edytorialowej, zaczęli robić zdjęcia współczesnym tancerzom do osobistego projektu. Ten cykl bardzo szybko zyskał popularność w mediach społecznościowych oraz został doceniony przez licznych znawców sztuki.
Źródło zdjęć: © © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Marcin Watemborski

14.10.2016 | aktual.: 14.10.2016 17:43

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

Inspiracją do wykonania projektu było udekorowanie pokoju córki pary artystów, Sary. Jest ona początkującą baleriną, która sama chciała, by otaczali ją tancerze ze wszech stron. Mimo przejrzenia setek książek oraz stron internetowych, Ken i Deborah nie znaleźli nic, co mogłoby być inspirujące dla ich córki, więc zdecydowali się zrealizować serię portretów.
Inspiracją do wykonania projektu było udekorowanie pokoju córki pary artystów, Sary. Jest ona początkującą baleriną, która sama chciała, by otaczali ją tancerze ze wszech stron. Mimo przejrzenia setek książek oraz stron internetowych, Ken i Deborah nie znaleźli nic, co mogłoby być inspirujące dla ich córki, więc zdecydowali się zrealizować serię portretów.© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Szukanie odpowiednich modeli do cyklu nie było aż tak trudne. Miłośnicy tańca skontaktowali się ze znajomymi oraz ich ulubionymi tancerzami. Wielu z nich widziało wcześniej prace Kena, co przyciągnęło również ludzi z zewnątrz, którzy zaczęli się zgłaszać z chęcią wzięcia udziału w projekcie.
Szukanie odpowiednich modeli do cyklu nie było aż tak trudne. Miłośnicy tańca skontaktowali się ze znajomymi oraz ich ulubionymi tancerzami. Wielu z nich widziało wcześniej prace Kena, co przyciągnęło również ludzi z zewnątrz, którzy zaczęli się zgłaszać z chęcią wzięcia udziału w projekcie.© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Jak wspominają twórcy: „Zdjęcia zawsze są efektem współpracy między nami oraz tancerzami. Dyskutujemy na temat emocji, które chcemy ująć oraz pracujemy wspólnie nad ruchem, by zyskać odpowiednią ekspresję. Kiedy tancerze zaczyna się ruszać, wybieramy odpowiednie chwile i staramy się je ująć”.
Jak wspominają twórcy: „Zdjęcia zawsze są efektem współpracy między nami oraz tancerzami. Dyskutujemy na temat emocji, które chcemy ująć oraz pracujemy wspólnie nad ruchem, by zyskać odpowiednią ekspresję. Kiedy tancerze zaczyna się ruszać, wybieramy odpowiednie chwile i staramy się je ująć”.© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Ken wyjaśnia określenie „chwil” jako czegoś nieoczywistego, np. moment, w którym tancerz bierze głęboki oddech przed wykonaniem akrobacji lub skoku. Według niego, projekt jest hołdem dla ludzkiego działa oraz ruchu. Wspomina on również o podziwie dla samych tancerzy, jako że łączą oni w sobie element artystyczny z atletycznym, który bardzo trudno jest zespolić. Wplatając w to wszystko charakter modela, Ken jest w stanie stworzyć niesamowicie silny portret.
Ken wyjaśnia określenie „chwil” jako czegoś nieoczywistego, np. moment, w którym tancerz bierze głęboki oddech przed wykonaniem akrobacji lub skoku. Według niego, projekt jest hołdem dla ludzkiego działa oraz ruchu. Wspomina on również o podziwie dla samych tancerzy, jako że łączą oni w sobie element artystyczny z atletycznym, który bardzo trudno jest zespolić. Wplatając w to wszystko charakter modela, Ken jest w stanie stworzyć niesamowicie silny portret.© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Obraz
© © Ken Browar i Deborah Ory / [www.nycdanceproject.com](http://www.nycdanceproject.com/)
Źródło artykułu:WP Fotoblogia
Inspiracje
Oceń jakość naszego artykułuTwoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Zobacz także
Komentarze (0)