Poświęciła się dla pingwinów cesarskich. Fotografowała je ponad 11 lat

Sue Flood pracowała dla BBC, jak również dla Blue Planet. Jest profesjonalną fotografką dzikiej natury, ale zdecydowanie umiłowała sobie obserwowanie pingwinów cesarskich. Prze ponad 11 lat spędzała czas na fotografowaniu tych pięknych ptaków. Jej nowa książka ”Emperor: The Perfect Penguin” (”Cesarz: Idealny Pingiwn”) jest bogata w doskonałe kadry.

Pingwiny cesarskie (Aptenodytes forsteri) są największymi przedstawicielami tego rzędu ptaków. Ich populacja jest szacowana na 270-350 tysięcy osobników. Pierwszy raz zostały opisane w 1844 roku przez George’a Roberta Graya, który ich nazwę zaczerpnął z greki. ”Aptenodytes” w wolnym tłumaczeniu oznacza ”bezpiórego nurka”. Druga część nawiązuje natomiast do Johanna Forestera, towarzysza Jamesa Cooka w podróży na Pacyfik.

Interesujące jest to, że w przeciwieństwie do wielu gatunków zwierząt, w przypadku pingwinów cesarskich umaszczenie jest identyczne u samic oraz samców – ciemnoszaroniebieski grzbiet oraz biały brzuch. Skrzydła są czarne od góry, białe od spodu, a czarna głowa ma po boku i na podgardlu żółtopomarańczowe plamy. Dziób ma kolor purpurowo-różowy.

Co ciekawe – samce mają w dole brzucha, nad nogami, fałd tłuszczowy, który umożliwia im wysiadywanie jaj. Obie płcie pingwinów cesarskich mają około 120-130 centymetrów wzrostu i ważą od 20 do 45 kilogramów. Ich długość życia wynosi od 20 do nawet 40 lat.

Ptaki te żywią się głównie skorupiakami, rybami i głowonogami. Nurkują na głębokość około 50 metrów, gdzie polują na ryby. Ich taktyka polega na wygonieniu ryby na mniejszą głębokość i łapaniu jej tuż pod lodem. Ta strategia jest powtarzana przez ptaka około 6 razy, zanim ponownie się wynurzy.

Dzięki adaptacji zwierzęcia, pingwin cesarski może jednorazowo spędzić pod wodą około 18 minut i zanurzyć się na głębokość ponad 500 metrów. Nietypowa struktura hemoglobiny pozwala na funkcjonowanie ptaka przy niskiej zawartości tlenu, a twarde, zbite kości zmniejszają ryzyko barotraumy, czyli urazu ciśnieniowego. Pingwiny potrafią też redukować metabolizm i wstrzymywać funkcjonowanie organów, które nie są niezbędne do życia.

Pingwiny cesarskie są towarzyskie – żerują i gniazdują w koloniach. Są aktywne o każdej porze dnia i nocy. Gdy zbiera się arktyczny wiatr, ptaki gromadzą się w grupy i wymieniają miejscami tak, by każdy z nich mógł się ogrzać.

Sue Flood odbyła prawie 50 podróży na Arktykę i Antarktydę podczas swojej wieloletniej kariery. Podczas kręcenia programu ”Planeta Ziemia” fotografowała wiele niesamowitych stworzeń. Niedawno stała się również członkiem dwóch prestiżowych stowarzyszeń: Royal Photographic Society oraz North American Nature Photography Association.

Przez lata fotografka przywykła do niskich temperatur i 30-stopniowe mrozy nie są jej straszne. Umożliwiło to Sue w przepiękny sposób ująć życie i zwyczaje pingwinów cesarskich. Jej najnowsza książka jest dostępna na Amazonie oraz ACC Art Books.