Laureat konkursu Leica Oskar Barnack Award 2017 pokazał tajemniczą kulturę Finów leśnych

Uczestnicy konkursu mogą zgłaszać swoje cykle zawierające 10-12 zdjęć. Każda seria musi koncentrować się wokół interakcji między ludźmi a przyrodą. Organizatorzy konkursu zwracają uwagę na graficzną stronę projektów oraz ich współczesny styl. Liczą na kreatywność, nowatorskie podejście oraz przełomowe spojrzenie na świat. Każdy z fotografów może zgłosić tylko jeden cykl.

Przyjmowanie zgłoszeń zakończyło się 10 kwietnia. Od tamtego czasu jury debatowało nad przyznaniem nagród i wyróżnień. Zwycięzca całego konkursu otrzymał nagrodę w wysokości 25 tysięcy euro, aparat Leica M oraz obiektywy warte 10 tysięcy euro. Każdy z finalistów również został nagrodzony pieniężnie – kwota wynosiła 2,5 tysiąca euro.

Zwycięzcą tegorocznej edycji konkursu został urodzony w Norwegii fotograf Terje Abusdal. Jego materiał ”Slash & Burn” (”Tnij i pal”) zasłużył na 25 tysięcy euro oraz aparat Leica M z obiektywem. Projekt ”Slash & Burn” zaczął być realizowany na potrzeby ukończenia Duńskiej Szkoły Dziennikarskiej i przerodził się w projekt długoterminowy. Cykl zdjęć opowiada o Finach leśnych - niezwykłej mniejszości etnicznej zamieszkującej Norwegię.

Zanim Terje zabrał się do fotografowania, zbierał przez 3 lata informacje na temat kultury Finów leśnych, którzy oficjalnie zostali uznani za mniejszość narodową Norwegii. Fotograf poruszył w swoim materiale nie tylko kwestie ich życia, ale również zadawał pytania o tożsamość, migracje i poczucie przynależności do konkretnego społeczeństwa. Abusdal zastanawiał się również nad tym, ile pokoleń musi minąć, aby stracić status imigranta. Wszystko to znajdziecie w jego nagrodzonym projekcie.

Finowie leśni byli rolnikami stosującymi czerteż - wyręb i wypalanie lasu w celu przygotowania ziemi pod uprawę. Starożytna metoda rolnicza była bardzo skuteczna, ale krótkotrwała. Wymagała dostępu do coraz to nowych lasów, ponieważ ziemia się wyjaławiała. Niestety, wojny oraz słabe zbiory zmusiły ten lud do poszukiwania nowych obszarów pod swoje uprawy. Z czasem Finowie leśni zajmowali nowe obszary Skandynawii, na których znajdowały się najlepsze świerki. Są także kojarzeni z szamanizmem, magią i duchami. Ich tajemnicze praktyki miały leczyć, uzdrawiać i chronić przed złem. W naszych czasach ich kultura już niemal nie istnieje, ale są jeszcze ludzie, którzy czują swoją przynależność do tej grupy etnicznej.

”You cannoot pick a stone with one finger” (”Nie poruszysz skały jednym palcem”) to wyróżniony materiał francuskiego fotografa Patricka Willocq. Opowiada on o grupie etnicznej Dagombia, która zamieszkuje północ Ghany. Podstawą organizacji społecznej Dagomba są rody patriarchalne i wielkie rodziny. Ludzie ci zajmują się przede wszystkim uprawą roślin, hodowlą i rzemiosłem. W ramach swojego projektu stworzył 6 zestawów zdjęć, które odzwierciedlają przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość plemienia.

Emilien Urbano z Francji pracował nad swoim projektem ”War of a Forgotten Nation” (”Wojna zapomnianego narodu”) od 2014 roku. Jest to historia dokumentująca działania kurdyjskiej policji w walce o niepodległość oraz walki przeciwko tzw. "Państwu Islamskiemu". Kurdyjscy wojownicy zostali zaangażowani w wyzwalanie irackiego miasta Mosul z rąk fanatyków ISIS.

Seria wykonana przez Verę Torok, została zrealizowana w Londynie, Hongkongu oraz Tokio. Fotografka używała wyłącznie Leiki M6. W cyklu trudno odróżnić poszczególne miasta od siebie, co pokazuje, jak uniwersalny stał się współczesny świat. Z drugiej strony pozostaje pytanie – czy to nie za sprawą wyobraźni fotografki wszystko wygląda podobnie? Dzięki wykorzystaniu podwójnych ekspozycji, Vera zyskała uznanie jurorów za nowatorską technikę uprawiania fotografii ulicznej.

Ukraińska fotografka postanowiła obrać sobie jako temat wsie dookoła stolicy kraju – Kijowa. Przez ponad 10 lat dokumentowała sielankę na potrzeby materiału ”Lands of No-Return” (”Krainy bez powrotu”). Artystka udała się na wieś z chęci poszukiwania własnych korzeni oraz odkopania dziecięcych wspomnień. Podczas realizacji reportażu zwróciła uwagę na znikających mieszkańców, zanikającą kulturę oraz tradycje.

Sevrouk zrealizowała materiał ”Fremd bin ich eingezogen” ("Jako obcy przyjechałem”), który opowiada o miłości do niemieckiego krajobrazu. Na tle gór, jezior oraz lasów pojawiają się mężczyźni z Afryki. Widoki są dla nich inspiracją do zaczęcia nowego życia i odnalezienia się w innym świecie, w którym się dopiero pojawili. Temat migracji jest współcześnie bardzo nasilony ze względu na znaczne przemiany kulturowe i społeczne.

11 marca 2011 roku miało miejsce w Japonii najstraszniejsze trzęsienie ziemi w historii wschodniego wybrzeża kraju. Żywioł pochłonął około 20 tysięcy ofiar, zniszczył tysiące domów oraz uderzył w elektrownię jądrową Fukishima Daiichi z całą siłą. Z tego powodu wiele osób musiało zostać przesiedlonych. Dominic Nahr odwiedził to miejsce od czasu katastrofy aż 10 razy, by móc pracować nad swoim projektem ”Nothing to do here” (”Nie ma tu nic do roboty”).

Gideon Mendel skoncentrował się na temacie powodzi i ich ofiar. ”Drowning World” (”Tonący świat”) to długoterminowy projekt, w którym autor portretował ludzi, którzy stracili wszystko przez wezbrane wody. Interesujące przedstawienie bohaterów w wodzie, w okolicach miejsc, które niegdyś były ich domem, jest naprawdę silne i daje do myślenia, jak nieprzewidywalnym żywiołem jest woda oraz jak słaby w zestawieniu z nią jest człowiek.

Materiał Kondratyeva opowiada o Astanie, mieście na północy Kazachstanu, gdzie miejscowi rybacy łowią w zamarzniętej rzece Ishim. Nadzieją na lepsze życie jest dla nich udany połów. Często po to, by móc złowić jak najwięcej ryb, rozbijają specjalne namioty i chowają w nich sprzęt przed atakami mrozu.

Francuski fotograf podjął tematykę uprawiania specyficznego rodzaju fotografii ulicznej. ”Nomad's Land” (”Ziemia nomadów”) to materiał, który opowiada o sposobie życia wędrowców. Często rozbijają swoje namioty lub tymczasowe domy na plażach. Są to prowizoryczne schronienia, wykonane często ze śmieci i folii. Fotograf spotkał się z tym zjawiskiem pierwszy raz podczas swojej wyprawy na wyspę Djerba.

”Under the eyes that few minutes exhaust” to seria, która zapada od razu w pamięć przez charakterystyczną estetykę. Czarno-białe kontrastowe obrazy wyzwalają w odbiorcy dziwne uczucia, których nie można do końca opisać. Wszystkie zdjęcia jednak mają wspólny mianownik – każde z nich pokazuje coś, co zostało utracone.

Mamy nadzieję zobaczyć takowe w przyszłorocznym konkursie. Obserwujcie koniecznie stronę internetową współzawodnictwa i nie bójcie się wysłać zgłoszenia. Więcej na ten temat znajdziecie na www.leica-oskar-barnack-award.com.