Rzadka sowa śnieżna widziana w Kuwejcie. Wygląda majestatycznie!

Hamad Bourseli wybrał się na podróż do Kuwejtu. Nie spodziewał się, że podczas obserwacji ptaków dostrzeże to rzadkie zwierzę. Sowy śnieżne z reguły występują na północy kuli ziemskiej.

Sowa śnieżna, lub inaczej puchacz śnieżny, to przepiękne stworzenie. Występuje głównie w tundrze Eurazjii i Ameryki Północnej, znajdziecie ją też na całym Półwyspie Skandynawskim, środkowej Azji oraz Wielkich Równinach Ameryki Północnej. To zwierzę raczej nie występuje na terenie Kuwejtu – przynajmniej niezbyt często.

Puchacz śnieżny został dwukrotnie spisany w dziesiątej edycji ”Systema Naturae” przez Karola Linneusza (1758 r.). Występuje tam pod dwoma nazwami: Strix scandiaca oraz Strix nyctea. Według zasad Międzynarodowego kodeksu nomenklatury zoologicznej, jako nazwa gatunkowa liczy się ta pierwsza, a druga traktowana jest jako synonim. Od 1826 roku gatunek funkcjonuje w ramach monotypowego rodzaju Nuctea (Stephens, 1826 r.).

Interesujące jest to, że w 2003 roku Amerykańska Unia Ornitologiczna, po wykonaniu szeregu badań genetycznych, wykazała bardzo bliskie podobieństwo między puchaczem śnieżnym, a puchaczami rodzaju Bubo. Od tamtego czasu oficjalną nazwą jest Bubo scandiacus, jak również polską nazwą zwyczajową stało się określenie ”puchacz śnieżny”.

Te rzadkie i piękne zwierzęta są dość duże – mają 53-55 cm długości ciała, a rozpiętość skrzydeł dochodzi nawet do 166 cm. Charakterystyczny wygląd zwierzęcia opiera się na jasnym upierzeniu – samce są niemal całe białe z tym, że mają niewiele brązowych plamek (głównie na lotkach i sterówkach); samice natomiast są znacznie większe, a plamki zamieniają się na pręgi. Pisklęta i młode osobniki są brązowe i wybarwiają się z czasem.

Puchacze śnieżne żywią się głównie gryzoniami i innymi ptakami, czasem polują na ryby. Nietypowe dla tych sów jest to, że są aktywne za dnia.

Ciekawostka: Hedwiga z przygód ”Harry’ego Pottera” była puchaczem śnieżnym.