Świat widziany do góry łapami w projekcie Sereny Hodson

Wszyscy kochamy zwierzęta – jedni psy, inny koty, jeszcze inny kondory kalifornijskie. Powiedzmy szczerze – rozczulają nas, zwłaszcza kiedy przyjmują zabawne pozy, albo zachowują się absolutnie nieporadnie. Serena Hodson postanowiła poprawić humor wszystkim miłośnikom czworonogów, pokazując jak zabawne miny strzelają leżąc na grzbiecie.

Serena Hodson: Właśnie ze względu na swoją miłość do zwierząt – zaczęłam fotografować moje psy, zaczynając od Rocco i Ralpha. Na początku było to tylko hobby, sposób na poprawienie humoru oraz pokazanie zależności między mną, a nimi. Siedem, czy osiem lat temu zaczęłam traktować to bardziej poważnie, ale tylko dlatego, że uwielbiam to, co robię oraz podoba się to ludziom.

Zawsze byłam miłośniczką zwierząt i uwielbiam je fotografować, ponieważ nie daj wytchnienia. Nie pozują również. I nie narzekają na to – jak wyszły na zdjęciu, a przede wszystkim większość z nich sprawia, że jestem szczęśliwa. Moim celem jest ujęcie ich unikatowej osobowości i nastroju, który wprowadzają w ludzkie życie.

Uważam, że dom nie jest kompletny bez zwierzęcego towarzysza – są oni świetną terapią i dostarczają masy radości.

Nie lubię zdradzać moich zamierzeń, kiedy prezentuję zdjęcia. Chcę, żeby widz odbierał je w naturalny sposób. Nie chcę, żeby widzowie doszukiwali się znaczeń, które próbowałam przypisać do konkretnego obrazu.

Chcę, żeby ludzie czerpali radość z oglądania moich zdjęć i mieli wolną rękę w kwestii interpretacji. Myślę, że ludzie żyjący w różnych czasach zawsze mieli jedną wspólną cechę – mogli utożsamiać się z niektórymi zachowaniami i osobowościami zwierząt. To sprawiało, że stawali się bardziej wrażliwsi oraz nabierali szacunku do tych stworzeń, co jest bardzo pozytywną kwestią.

Moje psy – Simon i Garfunkel – inspirują mnie co dnia. To czysta komedia, która rozjaśnia moją szarą codzienność. Fotografowałam Simona od kiedy był mały i leżał na grzbiecie – wyglądał przekomicznie. Kocham każdą jego zmarszczkę.

Później pojawił się Garfunkel – mój mały buldożek francuski, który co noc wdrapuje się do mojego łóżka i kładzie się na grzbiecie, kopie mnie w żebra, żebym się przesunęła i dała mu więcej miejsca na moim królewskim łożu. Dopiero wtedy zapada w radosny dziecięcy sen.

Pewnej nocy go obserwowałam. To jak zmieniał pozycje i jak śmiesznie to wyglądało sprawiło, że zaczęłam myśleć – jak wyglądają inne psy, kiedy leżą na grzbiecie.

Używam Nikona D4s z 14-24 mm. W głównej mierze fotografuję przy świetle dziennym z małą pomocą głowicy Jinbei.