Portrety małp z wrocławskiego zoo, które podbiły Londyn [inspiracja]

Do wrocławskiego zoo Jacek Kusz regularnie wpadał na wagary. Z jego mieszkańcami po latach spotkał się ponownie, już jako fotograf.

Olga Drenda

11 lutego 2013, 08:00

Jacka Kusza czytelnicy Fotoblogii zapewne pamiętają z naszego podsumowania 2012 – ubiegły rok był dla tego fotografa wyjątkowo szczęśliwy, gdyż przyniósł mu wyróżnienie w konkursie Sony World Photography Awards. Co urzekło jurorów? Wyjątkowo ludzki portret pewnej małpki przebywającej we wrocławskim ogrodzie zoologicznym. Kusz opowiadał, że ta mieszkanka zoo zainteresowała go szczególnie. Uderzyło go podobieństwo do mimiki człowieka.

[solr id="fotoblogia-pl-64290" excerpt="0" image="0" words="20" _url="http://olga.drenda.fotoblogia.pl/1826,2013-wyzwania-i-nadzieje-fotografow" _mphoto="2013challenges-64290-270-a33a328.jpg"][/solr][block src="solr" position="inside"]2639[/block][block src="solr" position="inside"]2639[/block]

Jak sam przyznaje, ta kwestia fascynowała go od dawna. Jeszcze jako uczeń, przyszły fotograf lubił spędzać dnie w zoo, gdy wymykał się na wagary. Jako pasjonat przyrody tam czuł się najlepiej.

Towarzystwo tych cichych stworzeń było kojące, miałem wrażenie, że rozumieją moje problemy - czytamy w eseju towarzyszącym cyklowi zdjęć z Wrocławia. - Nie przemawia do mnie teoria o wyjątkowości gatunku homo sapiens. Jesteśmy na swój sposób wyjątkowi, ale nie bardziej niż wiele innych gatunków na przestrzeni milionów lat ewolucji.

Klasycznie portretowe fotografie zwierząt każą myśleć o miejscu człowieka w przyrodzie, przypominają o tym, że z naczelnymi ma on więcej wspólnego, niż sądzi (czemu bardzo lubi zaprzeczać). Przyznaję, że o fotografii przyrody piszemy często; co jest zatem wyjątkowego w portretach Jacka Kusza? Wydaje się, że słowem kluczem jest tu szacunek.

[1/10]