Zagubione w Fukushimie - postapokaliptyczny cykl zdjęć z Fukushimy

W cyklu zdjęć Zagubione w Fukushimie, japońska fotograf Uma Kinoshita dokumentuje Fukushimę rok po katastrofie z 2011 roku i przesiedleniu ponad 100 000 ludzi ze względu na zagrożenie radiacją. Koncentrując się na samotności i zagubieniu, Uma Kinoshita, uchwyciła miejsca, gdzie nie wolno już być.

Zagubione w Fukushimie zawiera zdjęcia z prefektury Fukushima pozbawione ludzi. Na niektórych zdjęciach obrazy katastrofy są elementem centralnym, na innych mamy wrażenie, że mieszkańcy po prostu wyszli na chwilę.
Zagubione w Fukushimie zawiera zdjęcia z prefektury Fukushima pozbawione ludzi. Na niektórych zdjęciach obrazy katastrofy są elementem centralnym, na innych mamy wrażenie, że mieszkańcy po prostu wyszli na chwilę.
Źródło zdjęć: © © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Marcin Falana

12.10.2014 | aktual.: 12.10.2014 17:12

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

Opisując scenę z 2011 roku Kinoshita mówi: “Wiosną 2011 roku nawet mewy przestały zbierać się w porcie rybackim dotkniętym tsunami. Podczas przypływów woda morska weszła głęboko na niskie obszary i fantastyczna mgła leżała nad nimi. Z drugiej strony w górskich wioskach, skąd ewakuowano mieszkańców przed niebezpiecznym wpływem wypadku w elektrowni jądrowej, w maju pola ryżowe wyschły, choć normalnie świecą jak lustra o tej porze. Latem przykryły je trawy i nikt nie mógł już powiedzieć gdzie były pola ryżowe, a gdzie chodniki.
Opisując scenę z 2011 roku Kinoshita mówi: “Wiosną 2011 roku nawet mewy przestały zbierać się w porcie rybackim dotkniętym tsunami. Podczas przypływów woda morska weszła głęboko na niskie obszary i fantastyczna mgła leżała nad nimi. Z drugiej strony w górskich wioskach, skąd ewakuowano mieszkańców przed niebezpiecznym wpływem wypadku w elektrowni jądrowej, w maju pola ryżowe wyschły, choć normalnie świecą jak lustra o tej porze. Latem przykryły je trawy i nikt nie mógł już powiedzieć gdzie były pola ryżowe, a gdzie chodniki.© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)

Słyszałem odgłosy rzeczy zagubionych i ginących.”

Kolejny rok Uma Kinoshita spędziła na dokumentowaniu lokalnej religii jako źródła odporności społecznej co zaowocowało cyklem Modlitwy na skazanej ziemi. W ciszy i smutku to jej trzecia seria z Fukushimy, którą wciąż odwiedza regularnie robiąc zdjęcia.
Kolejny rok Uma Kinoshita spędziła na dokumentowaniu lokalnej religii jako źródła odporności społecznej co zaowocowało cyklem Modlitwy na skazanej ziemi. W ciszy i smutku to jej trzecia seria z Fukushimy, którą wciąż odwiedza regularnie robiąc zdjęcia.© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)

Więcej zdjęć z Fukushimy znajdziecie na stronie www.uma.vc

Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Obraz
© © Uma Kinoshita / [www.uma.vc](http://www.uma.vc)
Źródło artykułu:WP Fotoblogia
Inspiracje
Oceń jakość naszego artykułuTwoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Zobacz także
Komentarze (0)