Arne Svenson podglądał z aparatem sąsiadów z bloku naprzeciwko. Uchwycił zaskakujące chwile

Nowojorski fotograf Arne Svenson stworzył dwa projekty fotograficzne, w których jego bohaterowie nieświadomie pozują do scen znanych z klasycznego malarstwa. W jego pracach znajdziemy inspiracje Vermeerem oraz Edwardem Hopperem. Wszystkie zdjęcia są zamknięte w koncepcji fotografowania z ukrycia. Rozmawialiśmy z twórcą projektów: "The Neighbours” oraz "The Workers”.

Arne Svenson: Mimo tego, że fotografią zajmuję się od przeszło 30 lat, mam doświadczenie w pedagogice specjalnej. Po studiach wiele lat zajmowałem się kwestiami noworodków urodzonych z niepełnosprawnościami. W weekendy oraz nocami eksperymentowałem z fotografią. Kiedy zrozumiałem, że tkwi w niej potencjał narracyjny, postanowiłem wyćwiczyć swoją technikę tak, by móc robić odbitki tego, co tkwiło w moim umyśle. Moje prace były pokazywane w wielu galeriach i muzeach. Wydałem również 7 albumów.

Szukam tkanki łącznej, która zjednoczy wszystkie moje prace. Dzięki fotografii mogę wskrzesić kogoś (lub coś), kto zniknął z pola widzenia, zagubił się w ciemnościach lub został zapomniany. Wtedy mogę przedstawić te kreacje, będące punktem wyjścia dla odbiorcy, dzięki czemu może on stworzyć swoją narrację.

Dzięki moim pracom mogę również badać zależność między tym, co prawdziwe, a nieprawdziwe; relację między tym, co żywe, a tym, co martwe. Portretuję tę cienką jak włos linię między dwoma światami, pokazując jednocześnie prawdziwe miejsca.

Przeważnie włada mną frustracja. Nigdy nie jestem przekonany, że mam ujęcie, do którego zmierzałem. Z drugiej strony, kiedy pracuję, wpadam w trans. Wtedy wszystkie zmartwienia znikają.

Cykl "The Neighbours” ("Sąsiedzi”) powstał przy użyciu teleobiektywu. Fotografowałem mieszkańców oszklonych budynków z mojego studia na Manhattanie. Rozbieżność narracji każdej sceny mnie paraliżowała – były tam zasłonięte odbicia z kurzem na szkle, które zamykałem w segmentach okien. Bohaterowie moich zdjęć nie wiedzieli, że ich fotografuję.

Seria o robotnikach jest koncepcyjnym i tematycznym rozwinięciem "Sąsiadów”. Nie fotografuję już z okna mojego studia na Manhattanie. Jestem w prawdziwym świecie i rejestruję ludzi zajmujących się różnymi pracami ręcznymi. Ta sama technika "podglądactwa” została przez mnie wykorzystana w poprzednim projekcie, główną różnica jest to, że nie fotografuję już ludzi w sytuacjach prywatnych, a zawodowych. Podobnie jak przy "The Neighbours” bohaterowie nie wiedzieli początkowo, że byli fotografowani.

Bardzo prostego. Jest to Nikon D800E z kilkoma obiektywami stałoogniskowymi oraz statyw Gitzo. Wykorzystuję światło zastane i czasem używam blendy.