Najdziwniejsze aparaty fotograficzne świata [część 1]

Pierwszy ważył 3,6 kg, miał rozdzielczość 0,01 Mpix, a zdjęcia zapisywał na kasetach magnetofonowych. Inny przypomina radziecki karabin snajperski.  Trzeciego w zasadzie to nie ma, ale jednak potrafi wykonać zdjęcia, które kadruje się dłońmi. Oto pierwsza część przeglądu najdziwniejszych aparatów fotograficznych świata.

To niezwykłe i przełomowe urządzenie stworzył w 1975 roku inżynier Steven Sasson z firmy Kodak. Aparat wyposażono w matrycę CCD, wynalezioną 2 lata wcześniej przez firmę Fairchild Semiconductor. Sensor miał rozdzielczość 0.01 megapiksela, czyli 10,000 pixeli. Cyfrówka ważyła 3,6 kg i zapisywało czarno-białe fotografie na kasetach magnetofonowych, a obraz można było zobaczyć po 23 sekundach na ekranie zewnętrznego telewizora.

Podobno najlepsze zdjęcia powstają w głowie, kiedy akurat dostrzegamy ciekawy kadr, a nie mamy aparatu. Możemy sobie wtedy ładnie wykadrować zdjęć palcami. SixthSense pozwala w tej sytuacji zrobić prawdziwe zdjęcie. Urządzenie nosi się na szyi, można podłączyć do niego palce u dłoni. SixthSense umożliwia noszącemu  interakcję z otaczającym go światem, traktując go jako wielki wyświetlacz. Urządzenie składa się ze specjalnego rzutnika, lustra oraz aparatu i jest sterowane gestami dłoni noszącego je człowieka. Dzięki temu umożliwia między innym wykonywanie zdjęć kadrując fotografie rękami, a chwilę później wyświetlanie ich na murze. Więcej szczegółów  zobaczycie w prezentacji od 6:25:

Rosyjski zestaw fotosnajper to połączenie aparatu z karabinem. Zestaw składał się z aparatu Zenit 122, obiektywu Tair 300 mm f/4.5, Helios 58 mm f/2, gumowej osłony przeciwsłonecznej, kolorowych filtrów i metalowej rękojeści z podparciem pod ramę. Spust w rękojeści to rzeczywiście wyzwala migawkę. Podobne urządzenia można kupić jeszcze w rosyjskich sklepach internetowych, ale decydując się na zakup, uważajcie na dziwne pytania Urządu Celnego. Poniżej film z Fotosnajperem i Canonem 7D w roli głównej.

Socialmatic ma zapełnić lukę pomiędzy wirtualnymi fotografiami, a rzeczywistością. Aparat zostanie wyposażony w dwa obiektywy, zoom optyczny, lampę błyskową, ekran dotykowy, 16 GB pamięci. Moduł Wi-Fi ma umożliwić natychmiastowe dzielenie się w Sieci wykonanymi i przerobionymi w stylu retro zdjęciami. Tą samą fotografie będzie można również natychmiastowo wydrukować w formie nalepki z kodem QR (odnoszącym się do naszego profilu w Sieci). Wszystkie zdjęcia mają być oczywiście kadrowane w skali 1:1, czyli kwadracie.

Konica AiBORG super zoom to analogowy aparat kompaktowy o ogniskowej 35-105 mm (trzykrotny zoom). Urządzenie zostało zaprezentowane w 1991 roku i było krótko produkowane przez firmę Konica w Japonii. Przeszło do historii, jako "aparat Darth Vadera", ze względu na swój wyjątkowy wygląd.

Na wykonanym z czarnego plastiku korpusie znajdowały się dwa małe wyświetlacze LCD - jeden pokazywał ustawienia aparatu, drugi datę. W aparacie nie zabrakło silniczka autofokusu, wbudowanego wizjera optycznego oraz lampy błyskowej.

Lytro Light Field Camera przechowuje i zapisuje nie pojedynczą wiązkę światła, jak tradycyjne aparaty, ale całe pole światła, w tym kolor, nasycenie, a nawet kierunek wektora promieni. I tak, zamiast zwykłego zdjęcia, otrzymamy fotografie, na których w dowolny sposób możemy ustawić pole ostrości, barwy czy poziom naświetlenia i zmieniać je po wykonaniu zdjęcia

Aluminiowy korpus ma kształt prostokąta i na pierwszy rzut oka przypomina nowoczesną, niedużą lunetę. Po jednej stronie znajduje się obiektyw z 8-krotnym zoomem optycznym (ekw. 35–280 mm) i światłem f/2.0, a po przeciwnej mały, kwadratowy, dotykowy ekran LCD o przekątnej 1,46 cala pozwalający na zmianę punktu ostrości fotografii z poziomu aparatu. Projektanci postawili na dużą prostotę. Na obudowie aparatu są tylko 2 przyciski – odpowiadający za włączenie/ wyłączenie urządzenia oraz spust migawki.

W środku ulokowano matrycę o nazwie Ligth Field Sensor. Twórcy podają, że sensor jest w stanie zarejestrować informację o natężeniu oraz kierunku 11 milionów promieni świetlnych, co ma dać rozdzielczość 11 Megarays, czyli w wolnym tłumaczeniu 11 Megapromieni. Matrycę zasila procesor obrazu Lytro Light Field Engine 1.0, który umożliwia rejestrację filmów w jakości HD. Twórcy zapewniają, że aparat świetnie radzi sobie w kiepskich warunkach oświetleniowych, ponieważ wykorzystuje całe dostępne w czasie wykonywania zdjęć światło.

Pierwszą lustrzanką marki Nikon, która nie korzysta z analogowych klisz, był Nikon QV-1000C Still Video Camera. Jej premiera odbyła się 26 sierpnia 1988 roku na targach Photokina w Kolonii. Dla ścisłości – Nikon QV-1000C nie był lustrzanką cyfrową, ale nie zapisywał też zdjęć na tradycyjnym analogowym filmie, tylko innym analogowym nośniku: mieszczącej 50 zdjęć 2-calowej dyskietce. W środku konstruktorzy zastosowali monochromatyczną matrycę CCD o przekątnej 2/3 cala. Lustrzanka mogła pracować z jedną z czułości ISO 400/800/1600 oraz czasami w zakresie 1/8-1/2000 s.

Później zdjęcia można było obejrzeć na osobnym transmiterze – czarnym pudle wielkości małego miksera muzycznego, z niedużym ekranem i kilkoma przyciskami. Urządzenie umożliwiało między innymi kadrowanie zdjęć, a także przesyłanie ich poprzez linie telefoniczne. Firma Nikon od lat ściśle współpracowała z prasą, a model QV-1000C był przeznaczony tylko do dużych redakcji. Przeciętny śmiertelnik nie mógł kupić tego aparatu.

Nie stać Cię na średnioformatowego Hasselblada, a marzysz o wykonywaniu zdjęć o ogromnej rozdzielczości? Oto coś dla Ciebie. Japończykom udało się stworzyć aparat fotograficzny o rozdzielczości 130 megapikseli. Urządzenie zostało złożone ze starego skanera firmy Epson o rozdzielczości 1200-dpi, manualnego obiektywu 50 mm Canon oraz kilku dodatkowych części.

Aparat wykonuje zdjęcia o rozdzielczości aż 13,068 x 10,173 pikseli i ma całkiem przyzwoitą jakość. Oto przykładowe zdjęcie pomniejszone do rozmiarów 600×400 pikseli.

BigShot to prosty, ale ciekawy aparat kompaktowy, który trzeba samemu złożyć. Zabawka z założenia została stworzona dla dzieci.

Aparat ma obrotowy obiektyw z różnymi rodzajami soczewek. Jedna ma normalny kąt widzenia ok. 43 stopni, druga to soczewka panoramiczna o kącie widzenia 72 stopnia, a trzecia służy do robienia zdjęć stereograficznych (trójwymiarowych). BigShot ma być tani I prosty w złożeniu. Szkoda, że to tylko protoyp.

W tym zestawieniu nie można nie wspomnieć o wynalazku Gabriela Saeza. Fotograf jest żartobliwie nazywany “jednoosobowym Google Street View”. Jego wynalazek składa się z ośmiu iPhone’ów ułożonych w kręgu tak, aby dawały panoramiczny, 360-stopniowy obraz wideo. Całość jest kontrolowana za pomocą dziewiątego iPhone’a, przymocowanego do nadgarstka Paeza. Oprogramowanie, które umożliwia synchronizację wszystkich aparatów, napisał również sam podróżnik. Gabriel ze swoim aparatem poruszał się na skuterze o nazwie Pucho.

Niebawem opublikujemy drugą część tego nietypowego zestawienia. Jeśli macie swoje propozycje niezwykłych aparatów, proponujcie je w komentarzach, a z pewnością uwzględnimy je w drugiej części!