Jak robić lepsze zdjęcia w formacie JPEG? Praktyczne rady

Pliki JPEG to spłaszczone 8-bitowe obrazy, które nie są podatne na obróbkę tam bardzo jak pliki RAW będące surowym zapisem z matrycy światłoczułej. Jednak nie zawsze trzeba korzystać z RAW-ów, tym bardziej, jeśli nasze zdjęcia mają służyć pamiątce. Oszczędzimy sobie w ten sposób dużo czasu na postprodukcji.

Zdjęcia "z puszki" też mogą wyglądać dobrze. Oto kilka rzeczy, na które warto zwrócić uwagę przy ustawianiu aparatu tak, by było jak najlepiej.

Często fotografowane przez nas sceny, zwłaszcza latem, mogą mieć duża rozpiętość tonalną. Po to, by ująć szczegóły w ciemnych i jasnych partiach warto wykorzystać wbudowany w aparat tryb HDR. Jego zadaniem jest ukazanie tego, co kryje się w cieniach oraz światłach. W ten sposób unikniemy przepalonego (białego) nieba lub absolutnie czarnych cieni w słoneczny dzień.

Dobrym pomysłem jest też używanie wbudowanych filtrów ND w wasz aparat, jeśli takimi dysponuje.

Mimo tego, że automatyczny balans bieli w wielu aparatach sprawdza się świetnie, lepiej wejść w menu i wykorzystać jedno ze zdefiniowanych przez producenta ustawień. Jeśli fotografujecie w pochmurny dzień, ustawcie ikonę chmury, jeśli jest to pełne słońce – z pewnością zobaczycie obrazek okręgu z promieniami.

Dzięki zastosowaniu takich ustawień, unikniecie rozstrzału w kolorach między kolejnymi zdjęciami, wykonanymi w tych samych warunkach oświetleniowych.

Profile kolorystyczne lub style (nazwa różni się w zależności od producenta) nadają waszym plikom JPEG końcowy wygląd. To od nich zależy, czy zdjęcie będzie bardzo ostre, mocno nasycone, a kontrasty duże. Spójrzcie na scenę, ustawcie odpowiedni profil – np. podczas fotografowania pejzaży kliknijcie profil krajobrazowy – i bawcie się konkretnymi parametrami.

Oczywiście zmiany możecie zapisać, by aparat pamiętał je przy kolejnym włączeniu. Właściwie powinno się to dziać automatycznie. Równie dobrze możecie stworzyć swój własny profil kolorystyczny, który będzie wyglądał od początku do końca tak, jak tego zapragniecie.

O ile w przypadku zdjęć w plikach RAW można wyciągnąć wiele z przepalonych partii, tak z JPEG-ów jest to niemal niemożliwe. W przypadku zdjęć cyfrowych (odwrotnie niż na filmie) lepiej jest trochę niedoświetlań zdjęcie, ponieważ ze zbyt jasnych partii nie da się odzyskać informacji – ich tam po prostu nie ma i powstają w tych miejscach białe plamy bez przejść tonalnych.

By dobrze ocenić ekspozycję zdjęcia, warto zapoznać się z tym, jak czytać histogram.

W związku z przepaleniami, warto jest ustawić w opcjach aparatu rozszerzoną dynamikę tonalną. Jest to na pewno możliwe w aparatach marki Fujifilm, gdzie znajdziemy ustawienia DR100, DR200 oraz DR400. Można również ustawić priorytet jasnych partii (Canon) lub mierzyć światło na jasne elementy.

Jeśli pracujemy obiektywami systemowymi (tego samego producenta, co aparat), na 90 proc. nasz aparat ma wbudowaną opcję korekty zniekształceń, winietowania, a nawet aberracji chromatycznej różnych obiektywów. Ta funkcja sprawi, że nasze zdjęcia będą prostsze, nie będzie wokół nich ciemnej obwódki lub innych agresywnych artefaktów.

Niestety w przypadku obiektywów firm niezależnych, taka opcja raczej nie będzie działała, ponieważ aparat nie będzie miał wgranego odpowiedniego profilu.

Paleta barw sRGB jest węższa niż Adobe RGB. Innymi słowy – zawiera mniej odcieni. Jest jednak najbezpieczniejsza, ponieważ bez problemu obsłużą je przeglądarki internetowe. Nie będziecie się w ten sposób denerwować na sprane kolory lub znacznie "poszarpane" przejścia tonalne.

Właściwie nawet w przypadku odbitek nie zobaczycie większej różnicy między tym, co jest wyświetlane na ekranie komputera, a na wydruku. Jeśli nie zamierzacie pracować nad zdjęciami godzinami w postprodukcji, to rozwiązanie jest rozsądne.

Pamiętajcie też przy tym, by ustawić najlepszą jakość plików JPEG, ponieważ kompresja może zabić kolory.