Jak żyć, jako zawodowy fotograf?

Mike Kelley przez kilka lat próbował stworzyć coroczny kurs dla fotografów architektury i wnętrz. Zależało mu na tym, by jego kursanci wyszli zmotywowani i wzbogaceni o nowe umiejętności. Fotograf zauważył, że co roku te ćwiczenia zamieniają się w pewnego rodzaju grupową terapię, gdzie inni dzielą się swoimi problemami w branży.

Praca jako wolny strzelec jest naprawdę trudna. Na każdym etapie trzeba zmagać się z konkurencją, zostać mistrzem mediów społecznościowych, specjalistą od marketingu, księgowym, znać wartość swoich prac i jeszcze mieć czas na samo fotografowanie. O ile na polach bardzo kreatywnych klienci kupują styl danego fotografa i dają mu wolną rękę, to przy fotografii użytkowej, jak robienie zdjęć wnętrz czy proste pack shoty konkurencja jest ogromna. Jak się domyślacie – wygrywa przeważnie ten tańszy.

Pomysłem Mike’a na wizualizację wzlotów i upadków był wykres, inspirowany działaniami pisarzy, stworzony początkowo przez Guillame Morisette. Mike przerobił go na potrzeby fotografii wnętrz i architektury. Przetłumaczoną wersję znajdziecie powyżej i właściwie te etapy można odnieść do każdego fotografa zawodowego.

Na początku fotograficznej drogi zawodowej, każdy z nas jest podeskcytowany nowymi działaniami i cieszy się z każdego nowego klienta. Umiejętności, które cały czas kształtujemy na początku powodują zwątpienie. Z czasem, gdy poznajemy rynek i porównujemy swoje umiejętności do mistrzów, zaczynamy tracić grunt pod nogami. Często dochodzimy do wniosków, że nasze portfolio jest nic nie warte i trzeba je zmienić. Kryzysy każą czasem myśleć o zmianie kariery, ale nie ma co się poddawać. Prawda jest taka, że rynek weryfikuje umiejętności, ale też musimy pamiętać, że przetrwają tylko najsilniejsi.

Przed każdym, kto chce zostać profesjonalnym fotografem jest długa droga. Gdy wchodzimy do branży nie wiemy o niej nic. Świetnie na początek jest zainwestować w szkolenia marketingowe oraz działania w mediach społecznościowych. Przyda się też strona internetowa zoptymalizowana pod SEO, czyli wyszukiwarki internetowe. Zwiększy to nasze szanse, że klient szukający nas w Google tragi akurat na naszą stronę.

Dobrze jest obserwować znanych fotografów z naszej branży – nawet na Instagramie. Oczywiście nie możemy zapominać o konkurencji i o śledzeniu trendów. Jeśli zajmujemy się fotografią portretową, w tym noworodkową – trzeba koniecznie inwestować w nowe gadżety i tworzyć specjalne oferty, jak np. sesje świąteczne i to w różnych wersjach: podstawowa, rozbudowana i premium. Klient musi wiedzieć co i za ile od nas otrzyma.

Nie zapominajmy o ciągłym podnoszeniu naszych umiejętności. Wszelkiej maści kursy z naszej dziedziny na pewno się przydadzą. Warto pracować nad estetyką zdjęć i próbować nowych rozwiązań. Być może zrobić kilka sesji testowych za grosze, by sprawdzić, czy nowy pomysł się przyjmie.

Z czasem, gdy nasza kariera fotograficzna się rozwinie i nie będziemy ogarniać co i jak się dzieje, świetnie jest pomyśleć o agencie. Taka osoba weźmie na siebie na pewno wiele rzeczy, na które my nie mamy czasu – umawianie klientów, negocjacje czy nawet prowadzenie mediów społecznościowych. Oczywiście będzie to niemało kosztowało, ale taka czasem jest cena spokoju i ciągłości zleceń.

Przede wszystkim jednak musimy zawsze przykładać się do tego, co robimy – bez względu na stawkę. Nasze zdjęcia są naszą wizytówką. To po nich klient ocenia nas i decyduje, czy to nam zleci zadanie. Klienci są wymagający i zawsze będą chcieli jak najlepszej jakości za jak najniższą cenę. Tylko od nas zależy ten balans. Pamiętajcie, by nie popadać w skrajności i nie robić zdjęć za bezcen, bo zaharujecie się na śmierć. Z drugiej strony nie windujcie cen, bo nie będziecie mieli klientów.

Fotografowanie, jako wolny strzelec, jest trudne. Trzymam kciuki za wszystkich, którzy próbują i im się to udaje. Znam kilka osób, które nie mogą opędzić się od zleceń, ale wiem, jak wiele temu poświęcają. Prowadzenie własnego biznesu to nie lada wyzwanie i wymaga ogromnej odwagi.