Olympus E-10 to nieśmiertelna klasyka wśród aparatów cyfrowych minionej epoki. Świetnie leży w dłoni, ale obecnie parametry technicznie już nie imponują tak jak przed dwiema dekadami. Nie ma również wymiennego obiektywu. Można za to samodzielnie podłączyć pionowy uchwyt oraz ręcznie ustawić ostrość oraz zoom optyczny pierścieniami na obiektywie aparatu Olympus E-10.

Olympus E-10 został udostępniony do regularnej sprzedaży w 2000 roku. Jego bezpośrednim następcą został Olympus E-20 (już z matrycą 5 Mpix) wypuszczony rok później. Urządzenie zapisuje zrobione fotografie na dwóch rodzajach kart pamięci – SmartMedia oraz Compact Flash typu I bądź II. Aparat kompaktowy z rodziny E umożliwia zrobienie na jednym ładowaniu akumulatorków typu AA (4 sztuki) do 261 zdjęć. Wymiary Olympus E-10 wynoszą 129 x 161 x 104 mm, natomiast waga całkowita nieuszczelnionego urządzenia to 1190 g wraz z bateriami. Za łączność odpowiada interfejs USB 1.0, na HDMI było w 2000 roku jeszcze za wcześnie.

Olympus E-10 dedykowany był z założenia profesjonalnym fotografom, obudowa nieźle dopracowana, a przyciski rozmieszczone dosyć intuicyjnie. Producent wyposażył sprzęt w matrycę CCD 4 Mpix w rozmiarze 2/3" (8.8 x 6.6 mm) o maksymalnej rozdzielczości 2240 x 1680. Dostępne wartości czułości ISO wynoszą dla urządzenia od Olympusa 80, 160 oraz 320. Olympus E-10 dysponuje niewymiennym obiektywem o ogniskowej 35–140 mm z 4-krotnym zoomem optycznym oraz światłosiłą równą f/2–11. Zdjęcia seryjne wykonamy przy jego pomocy z prędkością do 3 klatek na sekundę. Znajdziemy tutaj również niedotykowy, odchylany wyświetlacz LCD o przekątnej 1,8 cala, wizjer optyczny, wbudowane lampę błyskową typu pop-up oraz gorącą stopkę, przysłonkę wizjera.