Zdjęcia rozpoznawcze USA z II wojny światowej odtajnione i opublikowane. Oto co skrywają
Nie jest tajemnicą, że podczas II wojny światowej różna państwa prowadziły loty rozpoznawcze nad różnymi terytoriami. Amerykanie byli w tym wyjątkowo dobrzy. Wiele lat później nawet stworzyli specjalny film podczerwony, który pozwalał wykryć zakamuflowanego wroga. Zobaczmy, jak zaawansowana była technologia w połowie XX wieku.
Jednostki Powietrzne USA wykonały miliony zdjęć podczas II wojny światowej. Część z nich została po raz pierwszy pokazana publicznie, ponieważ wcześniej były utajnione. Archiwa zawierają zbiór 3600 kadrów lotniczych, które dokładnie pokazują, co się dzieje na dole. Wszystkie z nich zostały wykonane w latach 1943-1944 podczas stacjonowania wojsk USA w Anglii.
Fotografie lotnicze armii USA pokazują brytyjskie miasta po bombardowaniach Niemców, w tym m.in. Manchester. Co ciekawe, stadion drużyny Manchester United został zbombardowany w marcu 1941 r. Dopiero w 1949 trybuny Old Trafford ponownie zapełniły się miłośnikami piłki nożnej.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Czy warto kupić hulajnogę elektryczną Sharp KS4-CEU?
Jednostki rozpoznania fotograficznego (ang. Photographic Reconnaissance, PR) składały się nie tylko z żołnierzy obsługujących sprzęt fotograficzny, ale również z techników wywołujących materiały światłoczułe, ekspertów od odbitek oraz specjalistów biegłych w analizie zdjęć i ich interpretacji.
W historii marynarki powietrznej USA, która stacjonowała w Wielkiej Brytanii, wyróżniają się dwie grupy. Pierwsza z nich to Siódma Brygada Rozpoznania Fotograficznego Ósmej Armii Powietrznej, zaś druga to Dziesiąta Brygada Rozpoznania Fotograficznego Dziewiątej Armii Powietrznej. Ta pierwsza wykonała ponad 3 mln fotografii, w tym ujęła z powietrza atak na Normandię i przebieg Operacji Overlord.
Brygady fotograficzne były bardzo dobrze zorganizowane. Podczas rekonesansu fotografowie nie musieli wychylać się z samolotów, by robić zdjęcia. Aparaty wraz z zasobnymi magazynkami na materiały światłoczułe były zamontowane na stałe i odpowiednio ustawione, dzięki czemu można było niemal nieprzerwanie zbierać dane. Co więcej – doszło do takiego zautomatyzowania sprzętu, że to sam pilot robił zdjęcia, po prostu wciskając guzik.
W zależności od terenu i potrzeb rozpoznawczych, aparaty w samolotach były wyposażone w obiektywy o różnych ogniskowych. Niektóre umożliwiały większe zbliżenia, by wiedzieć, co się dzieje na ziemi, inne pozwalały na szerszy kat widzenia, by ująć odpowiednio ukształtowanie terenu.
Kolekcje zdjęć rozpoznawczych z połowy XX wieku pokazują dokładnie, w jaki sposób działały służby rozpoznawcze USA. Organizacja była na bardzo wysokim poziomie, o czym dowodzi zróżnicowanie kadrów i automatyzacja. Współczesny rekonesans prowadzony jest zupełnie inaczej, jednak dobrze wiedzieć, jakie były jego początki.
