Mówić mało, ale celnie
Jenni Holma, czyli dziewczynka z aparatem. Zobaczcie, dlaczego tak bardzo ją cenię.
Młody talent z Finlandii, urodzona w 1987 roku Jenni Holma, opowiada przede wszystkim o uczuciach – a robi to, jak przystało na artystkę z północy Europy, w sposób uporządkowany, jasny i przejrzysty.
Jej ulubionym narzędziem jest prosta, ale wymowna metafora. Minimalizm: jednobarwne tła, pojedyncze postacie, fokus na detal, mocne zbliżenia, oszczędność kolorów, optyczne sztuczki. Jenni Holma używa dziewczyńskich rekwizytów, akcesoriów ze sklepu papierniczego i pasmanterii: sukienek, bucików, parasolek, papierowych serc. Jest trochę sentymentalna i w pozytywnym sensie tego słowa naiwna, ale błędem byłoby posądzanie jej o banały. Jasne, w te ostatnie łatwo popaść, gdy chce się mówić o uczuciach, ale w pracach Jenni sentymentalizm równoważy bezpretensjonalna prostota i żywa ciekawość świata. Tego wewnętrznego.
Zapytałam Jenni, skąd biorą się jej pomysły.
Tym, co ciekawi mnie najbardziej, są sprzeczności i to, jak bardzo jesteśmy wplątani w różne przeczące sobie wzajemnie znaczenia i sprawy, choć nawet o tym do końca nie wiemy. Fascynuje mnie zarówno logika, jak i jej brak – moje własne myślenie często znajduje się po tej drugiej stronie, polega na intuicji. Ostatnio najbardziej interesuje mnie [natura](http://fotoblogia.pl/3765,we-mgle-i-w-deszczu-9-inspirujacych-zdjec-galeria) i sztuczność. Gdybym nie fotografowała, zajęłabym się psychologią.
Więcej zdjęć autorstwa Jenni można zobaczyć na jej stronie, Flickrze i profilu Deviantart.
