Rzeczywistość jest niesamowita

Włoski duet fotografów Winkler + Noah (Romina Raffaelli i Stefano Marini) to przedstawiciele tej szkoły współczesnej fotografii, według której nie ma dobrej sesji bez porcji niesamowitości. Podobnie jak Eugenio Recuenco, Frieke Jenssen, Koen Demuynck specjalizują się w fotografiach łączących ostry, hiperrealistyczny styl z niecodzienną treścią. Wcześniejsze doświadczenia z malarstwem i grafiką ukształtowały ich język, który znalazł swoje miejsce na pograniczu sztuki i reklamy. Fotografia reklamowa, zależna od wytycznych klienta, często nie pozwala rozwinąć fotografowi swoich koncepcji w pełni.

Twórcy tacy jak Winkler + Noah potrafią jednak umiejętnie balansować na linii między komercją a kreatywnością. W ich portfolio są prace dla Samsunga, Renault, Volkswagena, Subaru (samochody to ich specjalność), jednak zawsze kryje się za nimi jakiś przewrotny pomysł. Volkswagena będzie zatem, na przykład, reklamować inteligentny koń (mechaniczny), a Subaru – ludzie dżungli („ochrona tych, których kochasz, to naturalny instynkt”, głosi hasło). Na pograniczu reklamy i fotografii konceptualnej dzieją się bardzo ciekawe rzeczy, a prace Winkler + Noah to kolejny przykład na to, że dobra fotografia ma się świetnie pod okiem tych art directorów, których głowy są wystarczająco otwarte.

Winkler + Noah realizują również własne projekty. Nietrudno je rozpoznać – duet lubi przyprawiać o dyskretny dreszczyk. Precyzję przedstawiania twarzy i drobiazgowość realizacji zderzają z elementem niesamowitości. Fotografie z cyklu "Short Life" zostały zainspirowane faktyczną sytuacją, w której śmierć zamieniła się w medialny show: pewien widz zmarł w oczekiwaniu na wernisaż, a pozostali goście, jeszcze przed wezwaniem pomocy, odruchowo sięgnęli po aparaty. Seria portretów wykonanych z okazji dwudziestej rocznicy upadku muru berlińskiego przedstawia twarze młodych ludzi o zamglonych oczach na znak tego, że zza muru widać tylko część świata.

Jeden z najbardziej znanych projektów Winkler + Noah, "The Puppet Show", był początkowo żartem, który nieoczekiwanie zmienił się w kampanię społeczną uświadamiającą wpływ mediów na dzieci. Podczas wycieczki z wnuczką fotografowie zauważyli, że ze swoją okrągłą buzią i jasnymi loczkami przypomina ona lalkę. W ciągu kolejnych dwóch lat powstały zdjęcia dzieci, które w wyniku postprodukcji zmieniły się w marionetki.  „Najlepsze, co możemy zrobić dla dzieci, to pozwolić im być dziećmi”, głosiło przesłanie kampanii. Portrety zapewniły ich autorom miejsce w prestiżowej kompilacji "200 Best Photographers Worldwide" (Luerzers Archive).