Stracili twarze na wojnie. Ta kobieta dała im nowe życie

Uwaga! Materiał, który został zamieszczony poniżej może być nieodpowiedni dla wrażliwych czytelników.

W dzisiejszym artykule dotyczącym historycznych zdjęć przybliżymy wam postać Anny Coleman Ladd, która przywracała nadzieję poważnie okaleczonym żołnierzom. Podczas wojny wykonywała ona maski protetyczne z blachy miedzianej, posrebrzanej i malowanej. Brakujące elementy twarzy odtwarzała ponadto przy użyciu prawdziwych brwi i włosów. Oprócz tego Anna C. Ladd dodawała często takie elementy jak okulary, oczy czy wąsy. Łącznie wykonała maski dla 185 weteranów Wielkiej Wojny.

Anna Coleman urodziła się 15 lipca 1878 r. w Filadelfii w rodzinie Wattsów. W wieku 27 lat wyszła za mąż za lekarza Maynarda Ladda. Artystka pobierała nauki w Rzymie i w Paryżu. Po wybuchu I wojny światowej spotkała się w stolicy Francji z brytyjskim rzeźbiarzem Derwentem Woodem, który był prekursorem techniki tworzenia masek protetycznych. Ze względu na swój wiek mężczyzna nie został przyjęty do wojska, jednak – chcąc wesprzeć swój kraj – założył klinikę, którą nazywano sklepem z blaszanymi nosami.

Anna, zainspirowana pracami Wooda, przekonała Czerwony Krzyż do przekazania funduszy na Studio Masek Portretowych. Poruszające dzieła amerykańskiej artystki zostały uchwycone na fotografiach, które można znaleźć w zbiorach Biblioteki Kongresu USA oraz Amerykańskiego Czerwonego Krzyża. Prezydent Francji Charles de Gaulle odznaczył Annę za jej zasługi Orderem Narodowym Legii Honorowej.

Warto wspomnieć, że spory wkład w rozwój chirurgii plastycznej miał też doktor Harold Gillies, o którym pisaliśmy w TYM MATERIALE.

Adam Gaafar, dziennikarz Fotoblogii