Co to jest fotografia epsilonowa? Poznaj nową technologię

Fotografia epsilonowa to stosunkowo nowa technologia, która jest związana ze stackingiem. Można powiedzieć, że polega ona na zmianie jednego z parametrów zdjęcia w serii, by później połączyć je w zupełnie nowy obraz. Poniżej dokładniej wyjaśnimy, o co chodzi z fotografią epsilonową.

Fotografia epsilonowa to specyficzna forma fotografii obliczeniowej, związana bezpośrednio ze stackingiem. W dużym skrócie polega ona na zmianie jednego z parametrów zdjęcia w serii o niewielką wartość, a później łączenie ich w jeden obraz o innym charakterze.

Termin fotografii epsilonowej został stworzony przez profesora Ramesha Raskara, gdy mówił o fotografii obliczeniowej. Właściwie odnosi się to współcześnie w większości do fotografii mobilnej i smartfonów, których coraz lepsze działanie opiera się na stackingu, czyli łączeniu serii zdjeć w jeden obraz o nowych parametrach.

Jeśli w serii zdjęć każde kolejne będzie miało zmieniany jeden parametr w celu uzyskania zamierzonego efektu i będzie działo się to automatycznie, możemy mówić o fotografii epsilonowej. Dotyczy to takich technik, jak:

• zwiększanie dynamiki tonalnej przez obraz HDR (High Dynamic Range),
• zwiększenie głębi ostrości przez focus stacking,
• symulacja długiego czasu naświetlania w technice fotografii temporalnej,
• automatyczne wybranie najlepszego zdjęcia w serii,
• tworzenie obrazów o dużej rozdzielczości z panoramowania,
• tworzenie panoram smartfonem.

Jedną z największych zalet fotografii epsilonowej jest możliwość zwiększenia informacji zawartych na zdjęciu, jak większa rozdzielczość, bogatsze szczegóły czy zwiększenie informacji na temat koloru i wierniejsze jego odwzorowanie. W ten sposób działają nie tylko smartfony, ale również współczesne bezlusterkowce, jak Panasonic Lumix S1.

W początkach rozwoju fotografii epsilonowej konieczne było tworzenie setek zdjęć, by połączyć je w jedno końcowe. Każde kolejne musiało zawierać wspólne elementy jako punkty odniesienia – na takiej zasadzie działały niegdyś programy do panoramowania. Z czasem zostało to zautomatyzowane, a brakujące elementy z jednego zdjęcia są pobierane z drugiego za sprawą zaawansowanych algorytmów sztucznej inteligencji i scalania obrazu.

Fotografia epsilonowa otwiera nowe drogi rozwoju medium. Dzięki tej technologii można na podstawie wybranych zdjęć ze stosu (ang. Stack) odtworzyć lub przewidzieć efekty na efekcie końcowym. Może być to zmienna lub symulowana głębia ostrości, zmiana punktu ostrości po wykonaniu zdjęcia czy wyciągnięcie informacji ze zbyt jasnych lub zbyt ciemnych partii obrazu. Świetnym przykładem działania fotografii epsilonowej był aparat Lytro, lecz niestety projekt nie został przyjęty z entuzjazmem przez rynek.