Marsjańskie zdjęcia Słońca. Tam też jest przerażające

Łazik Perseverance prowadzi na Marsie badania powierzchni planety, a do Słońca jest mu o 78 milionów kilometrów dalej niż Ziemianom. Mimo to on pierwszy wykonał zdjęcia ogromnej plamy słonecznej AR 3363.

Słońce ma obecnie burzliwy czas. Zbliżając się do maksimum swojej aktywności coraz częściej pstrokaci swoją tarczę plamami słonecznymi. Wśród nich zdarzają się też liczne olbrzymy, które mogą wywoływać potężne rozbłyski i fundować Ziemi burze geomagnetyczne. Tymczasem jako pierwszy potrafi je namierzyć zapatrzony w powierzchnię Marsa łazik Perseverance.

Plama słoneczna AR3363 to niekwestowany gigant. Jest wielokrotnie większa od Ziemi, a jej nagłe pojawienie się i dążenie ku geocentrycznej lokalizacji, może przerażać.

Obserwując tarczę słoneczną we francuskim Nimes, wykonał on zdjęcie plamy AR3365 w dniu 5 lipca i zestawił jej obraz z modelem Ziemi w skali 1:1.

Obecność plamy AR3363 nad południowo - zachodnią krawędzią Słońca nie była jednak zaskoczeniem. O jej istnieniu jako pierwszy doniósł łazik Perseverance, wyprzedzając ziemskie obserwatoria o dobre trzy dni.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Przed wyruszeniem na swój geologiczny zwiad, łazik Perseverance przesyła na Ziemię informacje o lokalnych warunkach pogodowych. W tym celu zamontowana na jego maszcie kamera stereofoniczna (MASTCAM-Z) jest kierowana w stronę Słońca. Kontrola naziemna sprawdza jasność tarczy słonecznej, ponieważ jej przygasanie nie wróży łatwego dnia. Oznacza, że wokół łazika zanosi się na burzę piaskową.

W ten sposób Perseverance niezbyt czułym instrumentem, ale regularnie obserwuje ponad połowę tej części Słońca, do której nie mamy dostępu z Ziemi. Jego kamera MASTCAM-Z pomija wiele pikseli na dysku słonecznym, ale jest w stanie zarejestrować ponad 40% licznych obecnie plam słonecznych. Olbrzym, którym jest AR3363 nie umknął więc jego uwadze.

Pierwsze zdjęcia zjawiska, które może być istotne dla Ziemi, zostały wykonane w marsjańskim kraterze Jazero już 2 lipca.

Ciemna kropka już wtedy oznaczała, że plama słoneczna jest wielokrotnie większa od Ziemi, a kolejne obserwacje pozwoliły śledzić kierunek jej podróży na tarczy słonecznej.