Piękna przyjaźń staruszki i jej psa utrwalona na zdjęciach
Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Te zwierzęta potrafią niemalże od razu nawiązać niesamowicie głęboką i bezwarunkową więź ze swoim opiekunem, która z czasem staje się jeszcze mocniejsza. Świetnym przykładem są te zdjęcia, na których fotograf ujął miłość psa i swojej babci.
Japoński fotograf Yasuto wykonał serię zdjęć, którą poświęcił miłości człowieka i psa. W głównych rolach występują: babcia fotografa oraz jej Shiba Inu. Staruszka i pies są nierozłączni. Przy czym zwierzę bywa bardzo urocze i ma ”mądry” wyraz pyska – charakterystyczny dla psiaków wszelkiej maści.
Shiba Inu to rasa psów, które są kuzynami rasy Akita Inu. Tej rasy był pies o imieniu Hachiko, który nieprzerwanie czekał przez 10 lat na powrót swojego pana. Zwierzę siadało przy stacji tokijskiego metra w dzielnicy Shibuya. Mieszkańcy doskonale znali Hachiko. Do tego stopnia, że po śmierci psa postawili mu pomnik. A dlaczego czekał i przychodził w to samo miejsce? To naprawdę piękna historia.
Hachiko został przywieziony przez swojego pana do Tokio w 1924 roku. Hidesaburo Ueno był profesorem na wydziale rolnictwa Uniwersytetu Tokijskiego. Hachiko odprowadzał go codziennie do stacji metra i czekał na niego wieczorami, aż wróci. W 1925 roku Ueno zmarł w pracy zupełnie niespodziewanie. Jego pies wciąż czekał, pojawiając się o tych samych godzinach każdego dnia.
Również w 1925 roku na stacji metra psa zauważył jeden ze studentów jego pana. Postanowił pójść za nim i trafił do dzielnicy Kobayashi, gdzie poznał całą historię. Co ciekawe, student opublikował spis psów rasy akita, których było wtedy w Japonii zaledwie 30. Były one również przedmiotem jego badań.
W 1932 roku jeden z artykułów napisanych przez wspomnianego studenta ukazał się w dzienniku ”Asahi Shimbu” i tym samym przysporzył niesamowitej popularności Hachiko. Pies bardzo szybko stał się symbolem japońskiej lojalności wobec rodziny. Powstały liczne rzeźby przedstawiające zwierzę, czekające na powrót swojego opiekuna.
Hachiko zdechł 8 marca 1935 roku przez robaczycę serca i płuc. Jego spreparowane szczątki są przechowywane w tokijskim Narodowym Muzeum Przyrody i Nuaki. Pies zyskał sobie przydomek ”chuken Hachiko”, co znaczy ”wierny pies Hachiko”. Na podstawie historii psa powstały filmy, bajki oraz książki dla dzieci.
